blog

Deze week is het zo ver, het spannen van de folie over de kas. Maandag was eigenlijk de dag, maar de kasbouwer is door zijn enkel gegaan en kon niet meer werken.

Na een lockdown van gevoelsmatig pakweg een jaar of vier en een maand of dertien, snakken velen naar een restaurantje. Mooi weer, gezelligheid, een lekker glaasje wijn en groentes met weinig smaak.

Het blijft een rare gewaarwording, maar het heeft wel wat. Zondag nog op de schaats en de week erop zweten met de grelinettes. Jawel, elk weer, zijn eigen ijzeren accessoires. De plantjes bij Kievit hebben weinig last gehad van de kou.

Verder waar we gebleven waren! Het grelinetten in de nieuwsbrief en op het land, werd even onderbroken door een flinke witte deken, diepvriestemperaturen en (dus) logistiek gesproken een enerverende week.

Natuurlijk, het klantenheil staat altijd voorop, maar stiekem vinden wij het ook wel lekker, zo’n tunnelkas.

Sneeuw, leuk, maar valt er 25 centimeter? 35? Bij dat laatste begint de kas te kraken en dreigt instortingsgevaar. Dus toch maar sneeuwscheppen op je vrije zondag.

Oplettende lezers hadden al ontdekt dat wij regelmatig in het Leidsch Dagblad te vinden zijn. Een journaliste maakt een jaar lang rapportages van het wel en wee van de Kievittuin en daar wordt dan een wervelende actiefoto aan toegevoegd.

Als we niet uitkijken, dan zijn we in deze tijd van het jaar een soort holbewoners. Gevlucht voor de minder gastvrije weersomstandigheden.

Echt kabbelen doet het nooit op een biologisch groentebedrijf en/of tuinderij. Biologisch en Vers is: aanpoten, knallen, timing, één keer aanraken, ja, je hebt gelijk, de metaforen uit het voetbal liggen inderdaad op de loer.

De landbouw zit in een forse crisis. Vervuiling, anonieme productie, export, weinig inspirerend. Dus tijdens de ontwikkeling van onze tuinbouw in Katwijk groeide het idee… ‘Eigenlijk zou de minister van landbouw een keertje moeten komen kijken’.