Blij worden we ook van Bob zelf, als voorbeeld van een goede tuinder. Niet alleen qua vakmanschap, maar ook als werker. De combinatie van hard werken en vitaal blijven. Hij kan ouderwets planten, staand, terwijl hij razendsnel plantjes in de grond zet. Dat is een mooi beeld en dit kunnen er niet veel meer. De vele tuindersjaren lijken geen vat op hem te hebben. Als ik vraag naar zijn idee bij dit grote geheim, dan is hij stellig: ‘Stilzitten, daar slijt je pas van, niet van werken.’ Je zou er een boek over kunnen schrijven, over bewegen versus stilzitten. Misschien is dat wel nodig, want ‘fysiek’ werk maakt mensen vaak een beetje zenuwachtig terwijl we in de grootste passiviteitscrisis ooit zitten.

Wij van de firma Kievit hebben onlangs een hele kluif gehad aan een arbeidsinspectie. We hebben al ruim 480 arbeidsjaren volgemaakt, zonder uitval door beroepsziekten. Bewegen met verstand. De beleidsmakers, die allemaal zittend werk doen, schrijven echter het beleid. Ook bij Kievit moet een leger van deskundigen toetsen of al dat bewegen wel goed gaat. Maar waar ontstaan de echte problemen in je leven? Juist: met zittend werk! Niet bewegen is alsof je een grasmaaier in de schuur zet en na twee jaar tevoorschijn haalt om even lekker het gras te maaien. Verroeste messen, vastzittende wielen, je duwt en trekt aan het roestige kreng, het piept en krijst het uit. Stilstaan geeft roest en heb niet de ijdelheid dat jij toevallig beter bent dan de grasmaaier. Zelfs ik, als ik een tijdje niet heb gewandeld en ik doe dat weer een keer met ferme passen, neus in de frisse februari-zon, dan kan ik overvallen worden door een zwaar gevoel in mijn lijf. Een soort moeheid, alsof er allemaal stofjes opeen gehoopt waren in specifieke spieren die een tijdje stil stonden. Na de tweede of derde keer wandelen, dan is alles weer fris en loop je weer als een Kievit. Stofjes eruit, spieren levend, knieën weer gesmeerd en gaan!

Van die vorige generatie tuinders kan een mens veel leren. Het is niet alleen de fitheid die vaak beter behouden blijft door de combinatie van bewegen en organiseren, op een één of andere manier lijkt het ook voor de geest redelijk heilzaam te zijn om met je handen in de grond te zitten. Ik ben niet meteen zwaar aan de wierook, maar het lijkt toch wel op een soort ‘earthing’, een ongrijpbare heilzame werking. We horen kennelijk toch een beetje bij de aarde en de planten die we eten.

Van zittend werk naar completer werk? Dat is niet even het roer omgooien. Ergens heb ik gelezen dat als je bijvoorbeeld gaat hardlopen, dat je hart en longen een jaar moeten wennen. Je bewegingsapparaat, daar gaat het met name om, zelfs twee jaar. Ook mijn gewrichten moesten in het begin van Kievit af en toe flink wennen. Je lichaamsbewustzijn en slimheid groeien met de jaren dat je fysiek werk doet. De wat ervaren tuinders, hebben op dat gebied vaak de wijsheid wel in pacht. Overigens, worden de meeste tuinders en boeren niet meteen brede bodybuilders. Integendeel: je hebt werkspieren en je hebt sierspieren. Die laatste train je in de sportschool. Tuinders zijn meer als een soort sherpa’s. Taaie spieren, bescheiden in omvang. Wel uiterst belastbaar en sterk. Een soort sherpa’s, alleen zonder bergen. Misschien wel andijvie-sherpa’s.

*foto afkomstig van Nature&more site, daar vind je meer informatie over Bob van der Voort!