Een erg wit been…
16 mei 2018
Je kent het wel, na de lange koude winter vertoont zich steeds vaker een heerlijk zonnetje. Eerst worden we verwend met het licht en steeds vaker ook met warmte. Een winterjas wordt een zomerjack, een trui wordt een t-shirt en dan komt het spannendste moment… wanneer openbaar ik mijn karnemelkflessen aan de wereld? Wanneer zal ik mijn spierwitte benen voor het eerst tonen? Ooit moet het gebeuren en door de zon kleuren ze snel eerst roze en dan prettig een beetje bruin.
In een ver verleden was dat bruin iets wat je absoluut moest vermijden. De arbeiders, het gepeupel, dat werkte maar op het veld en was bruin. Had je ook maar enig aanzien, dan was een roomblanke huid het bewijs dat je niets hoefde te doen, dus dan was je pas iemand. Nu zou je een bleke lapzwans zijn die zich nodig bij Kievit zou moeten aanmelden voor wat vrijwilligerswerk op de tuin, maar dat terzijde.Onze bleke benen zijn inmiddels geopenbaard, weg met die warme lange broek en de karnemelkse teint! En zo is er dus ook een gewas wat heel voorzichtig een soort beentje vertoont in het voorjaar. En ook dat is een heel wit been. Tenminste, daar lijkt het op, want het is eigenlijk een gevalletje van een been of vijf, zes. Misschien is het koudwatervrees, maar ze komen voorzichtig één voor één tevoorschijn. Het is trouwens wel een apart been. Het spierwitte wordt misschien een beetje roze als het warm is, maar schijnt de zon er vol op, dan wordt hij vooral verschrikkelijk groen! En dat is met dit been eigenlijk niet zo’n probleem. In Zuid-Europa zijn ze er dol op, maar in Nederland, willen ze net als de adel van vroeger, een lekker roomblank been. Enfin, het is er weer tijd voor!Deze week ook in de superpakketten, heerlijke biologische asperges! Uit Limburg, schil ze goed met een dunschiller en eet smakelijk!