Op tuin Katwijk is alles goed bij. Als er geen rare hitte, wind of neerslag is, dan hebben we de tuin goed onder controle. De grond is na zeven jaar vitaal, de routines zijn steeds professioneler. Met een soepele samenwerking slagen we erin om de grote oogsten goed te kanaliseren. De randen rondom het perceel zijn een biotoop an sich. Rietkragen herbergen zangvogeltjes. Aan de noordkant hebben we zeven jaar geleden wilgen geplant, die inmiddels redelijk hoog beginnen te worden. Ook daar voelen vogels en insecten zich redelijk thuis. Aan de west- en zuidkant hebben we greppels gegraven waar spontaan bomen en diverse kruiden zijn ontkiemd. Zo kun je als diertje heerlijk schuilen en meedoen aan het biologisch evenwicht wat we proberen te bewerkstelligen op de tuin.

Op tuin in Lelystad, waar we een mooie aanvulling hebben op de tuin van Katwijk, is de vruchtbaarheid ook goed ontwikkeld na vier jaar. In Katwijk hebben we de luxe dat er geen reguliere landbouw aan onze percelen grenst, in Lelystad hebben we alleen maar biologische telers als buren. Daar kun je veel kennis mee uitwisselen. We hebben in Lelystad een erg bosrijke omgeving. Vergeet de kale vlaktes, visualiseer bossen met een enorm gradient aan jonge, maar inmddels ook oude en omvallende bomen. We vinden dassensporen en vanuit ons huis zien we reetjes rondspringen.

Drie katten helpen ons mee de wildernis een beetje te kaderen. De kat als huisdier is aan komen waaien in het vroege neolithicum en dat is het tijdvak dat de mens begon met landbouwen. Landbouw gaf met heel hard werken een kleine oogst en daar kwamen de muizen op af. En dat -dacht de kat- zijn lekkere hapjes, dus die sloot aan bij de mens. Bij ons hebben we ook muizen, duiven op het land en nog een nieuwe plaag, daarover straks meer. De katten houden met name de populatie muizen onder de duim. Dat doet deze soort dus al 10.000 jaar. Het grappige is dat ze na de vangst van een muis zich nog steeds komen melden. ‘Hé kijk es, ik heb een muis gevangen!’ Wij horen ‘mauw mauw’, maar de vertaling is onmiskenbaar. Al 10.000 jaar trouwe dienst en nog steeds ervan bewust waarvoor ze ooit binnenshuis mochten slapen. We zijn nu wel toe aan een maatje grotere kat.

Want geweldig, de reetjes! Wie kan dat vertellen, in de avond op ons bankje met uitzicht op een biologische akker met daarop dartelende reetjes! Dartelen maakt hongerig, dus als wij gaan slapen, gaan zij  nog even her en der wat knagen. Momenteel staat onze sla in de belangstelling, want toen wij vanochtend vroeg opstonden om precies het juiste aantal kroppen sla te snijden voor het programma van deze week, zagen wij dat een ree van pakweg 100 kroppen een hapje had genomen. Je leest het goed, niet één of twee krop helemaal, maar van allen een hapje. Jaja, een beetje lieftallig kijken met reebruine ogen en ons paaien met leuke sprongetjes in het veld, schandalig is het!

 Die hapjes, het is ook weer geen krokodil, zo’n reetje. Ik weet niet hoeveel sla die grote groene joekels uit Afrika eten, maar op zich valt de schade best  wel mee, een hapje. Dus we hebben, ook omdat we niet zomaar een blik andere sla open kunnen trekken, ze toch maar geoogst. Er zijn organisaties die hard op de trommel slaan en via sociale media de halve wereld mobiliseren om verspilling tegen te gaan. Hopelijk ben je mild tav het reeën-hapje en anders dan horen wij het graag per mail.