Een moment van stilte tijdens de vakantieweken. Je mag als trouwe Kievitklant best weten dat ik onszelf onlangs eens flink heb uitgelachen. Anno 2022 een grote groep consumenten continuïteit beloven in biologische verse groenten (Bulderend gelach, hoe dom kan je zijn)! Alles, maar ook alles wat hier voor nodig is, is in deze tijd zo grillig als een vlo in een warme pan. Gezond aanbod van werkers (hard gelach), een stabiele euro (gesmoord geproest), een stabiel bestuur (hatelijk gelach), een duidelijke toekomst wat betreft transportstrategie (gehoon), werkbare faciliteiten van een fustdepot: de kratten (hard gefluit), enigszins gematigde weersomstandigheden (schor gehoest).

Ondanks dat alles en dan ook alles lijkt te bewegen in deze tijd, kunnen we toch weer terugkijken op een redelijk harmonisch jaar voor wat betreft de stroom producten van Kievit naar jou, de klant. Zorgelijk is wel dat de aanvoer van producten echt steeds meer onder druk komt te staan. Na ons eigen veldseizoen hadden we de grootste moeite om de producten te bemachtigen die we nodig hadden voor onze programma’s. Veel landbouwers en tuinders hebben ook een hilarische ofwel tragikomische mix van worstelingen om het gewone gedaan te krijgen. Er zijn meer landbouwhelden nodig voor de veranderingen die gewenst zijn.

Dat is dus een interessant gegeven, want met name de aanvoer van nieuwe krachten lijkt te stagneren. We houden al rekening met vergrijzing en een groter aandeel mensen die vanwege leeftijd verschoond zijn van een bijdrage aan de arbeidsmarkt. Maar waar blijft de nieuwe generatie? Hoe kan het dat we opeens zoveel werkers missen, terwijl ook zoveel geautomatiseerd kan worden? Is iedereen flitsbezorger geworden? Die trend buigt alweer af. Wordt iedereen gezogen naar sectoren zonder maatschappelijke betekenis? Zit iedereen ergens in een binnenruimte te knutselen aan diensten waar de samenleving niets meer aan heeft? Of zit iedereen gewoon thuis achter een beeldscherm zichzelf te vermaken?

Echt, grote aantallen tuinders en landbouwers zitten in de tweede helft van hun carrière, sommigen zelfs al in de blessuretijd, zonder dat er wisselspelers klaarstaan. Nieuwe initiatieven zijn bijna allemaal clubs waarin geen open toetreding mogelijk is. Initiatieven als Herenboeren, CSA’s en andere, toch wel gesloten consumentengroepen. Terwijl, zo lijkt mij, er in de toekomst ook nog tuinders en boeren nodig zijn die gewoon voor de markt telen of om een goed groentepakket te maken, met een bereikbare prijs en van goede kwaliteit.

 Neen, om de bio-toekomst en een betere toekomst te realiseren hebben we een nieuwe generatie nodig. Alleen die is voor een hoog percentage echt zinderend rijk opgegroeid. Dat is eigenlijk onze schuld, niet die van de jeugd. Het lukt ons in de rijkste tijd ooit niet meer om een gevoel van schaarste over te brengen. Uitzonderingen daargelaten, die pakweg 10% armste huishoudens, zijn de koelkasten nog nooit zo vol geweest. Hebben we nog nooit zoveel spullen bezeten en hebben we nog nooit zo ver kunnen reizen. Daar komt nu mogelijk wat verandering in. We zijn hier niet om de planeet snel op te eten, maar om te verzorgen en te hoeden. Maar ja, in sprookjes maakt het prinsesje wat alles al heeft zich ook nooit zo druk om de taakjes. Het arme meisje wel, zij veegt vlijtig en wordt dan later in het sprookje alsnog koningin. Ik weet niet of we op sprookjes moeten gaan wachten of dat we toch nog iets meer moeten opvoeden. Tiktok brengt toch nog niet helemaal die spirit waar je op hoopt.