Lezing op de Warmonderhof
15 januari 2025
Afgelopen donderdag had ik de eer om een lezing te mogen geven op de Warmonderhof, voor de leerlingen aldaar. Oplettende lezers van de nieuwsbrief weten dat ze daar jonge (of iets minder jonge) helden opleiden tot de boeren en tuinders van de toekomst! En aangezien ik er zelf ooit bleu en hongerig naar kennis in de schoolbanken zat, kan ik zo’n uitnodiging natuurlijk niet afslaan. Kennis en ervaring zijn ijdel als je deze niet doorgeeft en er is stof genoeg om te delen! Het vallen en opstaan van de begintijd van Kievit, het reilen en zeilen van de korte keten. Of over werken op basis van een goede inhoud en product in een wereld waar alles om de presentatie lijkt te gaan.
Het leukste is natuurlijk om weer in de huid van jezelf als student te kruipen en met de ogen van een fris Warmonderhofkuiken te kijken naar de oprichtingsjaren van je bedrijf. Hoe kansarm geploeter uiteindelijk resulteert in een succesvol bedrijf. Dat is mogelijk een herkenbaardere situatie dan hoe we er nu voor staan (een gevestigd bedrijf).
Die beginjaren zijn eigenlijk stof voor een boek. Armoede, crisis en worstelend bovenkomen. Heel oplettende lezers, van Kievit’s beginjaren, vanaf 1996 (en die zijn er!), krijgen nog steeds vochtige ogen als ze terugdenken aan alle armoede en geploeter en anders ik zelf wel! Uiteindelijk eigen schuld natuurlijk, een biologisch tuinbouwbedrijf beginnen met bezorging aan huis, terwijl je geen rijbewijs of land hebt, daar komt alleen maar ellende van, of als je een beetje geluk hebt een prachtbedrijf als Kievit.
De beginjaren waren in armoede en ongemak. Zoals slapen in een caravan bij het land. Heel romantisch, zeker als net de (tot nu toe) laatste Elfstedentocht wordt gereden en het ’s nachts min 12 graden is. Nee, zulke armoede, de tegenslagen en het geworstel om het gebrek aan middelen te overwinnen, dat leer je natuurlijk niet op de KvK-voorlichtingsavond! Met een beetje geluk dus wel van bijvoorbeeld een oud leerling. En dat is belangrijk, want dat geeft een kijkje in een mogelijkheid die deze leerlingen zelf nu ook hebben: de wereld veroveren met gepassioneerde tuinbouw.
Als ondernemer ga je een bepaalde ontwikkelingsweg. Vaak gebeurt het in tijden van tegenslag, of dat je moet strijden voor je toekomst. Die dynamiek in je carrière heeft ook te maken met een wetmatigheid die ook in de landbouw voorkomt, namelijk de wet van het minimum (sidder en beef). De wet van het minimum in de landbouw stelt dat je een fantastisch stuk land kunt hebben met geweldige bodemvoorraden aan nutriënten. En ach helaas, helaas, het mineraal waar het minste van is, het minimum, bepaalt het uiteindelijke resultaat! Dat is ook niet aardig, beuken op je zwakke plek, maar zo werkt het wel.
Dus je kan appeltaarten bakken als een dolle koekenbakker, je kan ze verkopen als Brugman, maar als je facturen een bende zijn, dan bepaalt dat je lot, of je moet heel snel versterking hiervoor zoeken of er zelf beter in worden, of hopen dat je gered wordt door een fantastisch rijke nieuwe geliefde (m/v) die aan komt snellen in een witte SUV. Maar normaal gesproken moet je het grotendeels zelf opknappen. Grappig genoeg lijkt hulp zich vooral aan te dienen als je zelf de eerste stappen doet in de goede richting. Zonder het vertrouwen in kleine wondertjes ben je sowieso kansloos natuurlijk.
Daar kan je natuurlijk leuke gesprekken over voeren, zeker als het jonge publiek een beetje bevlogen is. Daar is wel sprake van bij de jeugd van Warmonderhof. Overigens, bij Kievit zijn ook veel bevlogen mensen wekelijks werkzaam aan je pakket, dus je hoeft niet helemaal naar Dronten om ze te ontmoeten. Sterker nog, omdat je een pakket bij Kievit hebt, komen ze deze week nog naar je toe in een Kievitbusje!