Stevige groente.. denk je nu meteen aan de knol des vaderlands, de kurk waar Nederland op drijft, wiens afbeelding eigenlijk op onze nationale driekleur zou moeten worden geplaatst, de aardappel? Waren de afgelopen jaren niet zo nat dat er gevreesd werd voor uitsterven? Met het laatste exemplaar tussen de dodo en T-Rex Beatrix in Naturalis? Juist, daar gaat het dus dit seizoen weer uitstekend mee! Van uitsterven is geen sprake, er zijn zelfs al nieuwe oogst aardappels te krijgen. Die gaan in de gewassen aardappel-abonnementen en zijn ook te bestellen via onze Digitale Boerenmarkt. We hebben de komende weken ook nog ‘gewone’ oogst, bewaaraardappels Alouette in de aardappelabonnementen. Deze zijn nog iets gunstiger van prijs. Zo zie je maar weer, het nieuws staat vol met zaken die verkeerd gaan, maar laten we ook niet vergeten te benoemen als iets meevalt of goed gaat!

Wat ook een stoere knol is, is het meiraapje! Meiraap, raapsteel, het is inderdaad familie. De ene het blad, de ander de knol. Het blad van meiraap zou je kunnen eten als raapsteel, maar de smaak is minder elegant en de stelen zijn ruw van textuur. Ook raapstelen vormen een knolletje, maar dat mag geen naam hebben vergeleken met de mooie knol van de meiraap. De meiraap is een typisch gevalletje van een culinaire groente. Vooral gesmoord in olijfolie of roomboter is het echt smullen geblazen. Wel een beetje laat natuurlijk, de naam juni-raapjes zou gepaster zijn.

De bietjes hebben we nu in vele kleuren en maten. In sommige pakketten gaan Chioggia-bietjes, maar in de meeste de ‘gewone’ rode biet. Nou ‘gewoon’, we zijn echt in ons nopjes wat de smaak betreft. Een tijdje geleden schreef ik in de nieuwsbrief dat in de Verenigde Staten een groep boeren zich bezig houdt met het ontwikkelen van bodemgezondheid en de effecten op de vitaliteit van de producten. Houdbaarheid en smaak en ook bijvoorbeeld het suikergehalte zijn indicatoren dat de gezondheidsparameters zoals mineralen en anti-oxidanten royaal aanwezig zijn in deze groenten. Het blad van de bieten is wat bonter dan ons lief is. De grote verschillen in temperaturen is niet bij alle groenten goed gevallen. Vooral de vroege rode biet is van een ras wat daar wat onhebbelijk op reageert. Zeg biet, bij mijn oom hing een tegeltje aan de wand: ‘Een goede zeiler zeilt bij elke wind’. ‘Maar ik smaak toch goed’ werpt het bietje tegen. ‘Vol vitaliteit dus!’ Tja, daar heeft ’ie wel weer een punt..