Je bent nooit klaar met het ontwerpen en bouwen met een bedrijf als Kievit. De vele overuren die we draaiden tijdens de eerste corona-golven, zijn we gelukkig wel een beetje kwijtgeraakt. Extra handjes, een beter plan, slimmere uitvoering. Toch blijft het een ingewikkelde tijd. Uitvoerende bedrijven hebben te maken met regels die je niet kunt uitleggen. Medewerkers voelen onrust van een samenleving die toch wat instabiel aanvoelt. Er vinden transities plaats. Dat is op zich niet zo heel erg, maar als je wilt bouwen aan een ploeg met samenhang, dan ligt er altijd extra werk in het verschiet. Bij veel bedrijven, ook bij landbouwbedrijven of voedselverwerkende bedrijven, wordt dit opgelost door van medewerkers ‘productie-eenheden’ te maken. Inwisselbare krachten, meestal arbeidsimmigranten. Dat staat haaks op één van onze kernwaarden en dat is ‘Verbinding’. Ik kan niet zeggen dat dit voor elk facet van Kievit al is gelukt, maar het is wel elke keer weer het kompas. We proberen ons te verbinden met de telers, met de collega’s en met de klanten. Het klinkt mooi, maar je doet dat bijna nooit goed genoeg en het is tussen de alle goede bedoelingen door ook gewoon erg druk. Extra inzetten op verbinding is vooral bij jonge mensen erg belangrijk. Deze tijd lijkt uit te stralen dat je jezelf vooral dient door je niet te verbinden, maar telkens op de volgende tram te springen, als die er weer even beter of sneller uit ziet. En juist de ontwikkeling die verbinding ook kan brengen, wordt dan weer tenietgedaan.

De grootste verandering van het afgelopen jubileumjaar betreft huize Bos zelf. Dat staat nu niet langer ingeklemd tussen twee andere huizen, maar staat nu vrij, op een biologisch perceel van 1.6 hectare, in Lelystad. Vandaag hebben we ook met een Kievitploeg daar een mooie vracht biologische palmkool geoogst. Hiervoor waren enkele dappere stappen nodig, maar het is gelukt. Onze passie, onze droom is dat we wonen en tuinbouw bij elkaar kunnen brengen. Manlief wilde dat in het Westen, Vrouwlief wilde graag naar het Noorden, naar de geboortegrond. Halverwege vonden we ons droomhuis. Lichte paniek bij een deel van de klantenkring, ze gaan naar Mars! Driewerf neen, het is slechts Lelystad, iets meer dan een uurtje rijden naar Katwijk en dat gebeurt binnenkort op afgewerkt frituurvet, fossielvrij. Wij voelen ruimte en kunnen in iets meer rust bouwen aan een extra stukje grond. Ruimte die hier bijna niet meer te vinden is. En wij kunnen met net iets meer afstand werken aan Kievit. Na 25 jaar is het verstandig dat de eerste frontlinie door een volgende generatie wordt bezet. De klappen van een verkeerd geleverd product, de ingegroeide teennagel bij de collega, de kras op de nieuwe bus.. ik gun het echt de nieuwe aanstormende generatie. En dan een paar keer per week hier participeren, oogsten en bouwen. En natuurlijk vlammende nieuwsbrieven schrijven, werken aan Verbinding, Inzet en Proactiviteit bij de ploeg, heerlijk! Dat ga ik hopelijk nog jaren volhouden.

Ondertussen zijn we ook heel erg blij, gelukkig en trots wat we in 25 jaar hebben opgebouwd. De winter is een wat mindere tijd voor tatoeages, maar zodra de jurkjes weer aan kunnen in het voorjaar, dan zullen wij, vóór de 26ste verjaardag, nog even gas geven met de laatste 1000 plaktatoeages. Fijne feestdagen toegewenst, we gaan in het nieuwe jaar weer aan de slag met verbinding en vitaliteit!