Waar de omringende landen ook beter in scoren, is duidelijk bio-ondersteuning. Europees geld voor de biologische landbouw wordt in Nederland niet gebruikt. En van de bijna 200 miljoen landbouwsteun die de overheid besteedt, gaat er iets van 1% naar de biologische landbouw. Je zou toch denken, dat een overheid die naar 15% aandeel bio-landbouw streeft, om te beginnen daar dan ook de middelen beschikbaar voor stelt die bij zo’n areaal horen. Dus niet 1% maar pakweg 15%? Volgens mij zou je met een beetje geduld zelfs nog wel je cavia tot dit antwoord kunnen coachen. Je zou toch terplekke op de bio-borrel aan de drank geraken met zulk één weinig kordaat beleid.

Gelijktijdig komt er opvallend veel nieuws over het heil van de gevolgen van de volop gesteunde ‘traditionele’ landbouw. Zo blijkt uit Amerikaans onderzoek dat chloormequaat, vergeet het woord, onthoud chemisch spuitmiddel, bij 80% van de urinemonsters tevoorschijn kwam. Niemand weet wat het doet. In Noord Holland kwam een zeer gevaarlijk goedje in het oppervlaktewater, dat om deze reden al sinds de jaren ’90 niet meer gebruikt mag worden. En ondertussen blijken er jaarlijks honderden tonnen pfas als bestrijdingsmiddel te worden ingezet. En dat lijkt qua persistentie toch aardig te wedijveren met zoiets als DTT. Als je de tsunami van problemen momenteel langs ziet komen en je hebt nog enige affiniteit met je kinderen en/of kleinkinderen, dan zou je toch zeggen, die 15% in 2030, dat is eigenlijk nog schandalig weinig. Welk onheil moet je treffen voordat je zegt: ‘Het roer moet om?’. Het vervelende is dat deze middelen natuur en mens langzaam vergiftigen. Overigens kan besluitenloosheid en gebrek aan daadkracht ook een effect zijn van toxische belasting.

Het vreemde is, dat we met de biologische landbouw gelijktijdig een soort verantwoordingscrisis ervaren. Vanwege een doorgeschoten consumentengarantie, verliezen we ons in administratieve verplichtingen. In de afgelopen decennia waarin persistente middelen als pfas ons hele milieu doordrenkten, waren wij braaf bosjes peterselie aan het tellen voor Skal, de biocontrole. In alle omringende landen zijn er meerdere controle-instanties, in Nederland is het er maar één, Skal. Een mooie selectie juristen die geen idee heeft hoe de praktijk eruit ziet. We kopen 1200 knolselderij in voor onze pakketten, de tuinder telt en rekent 950 kg af en je ziet dan bij de controle de paniek in de ogen van de bio-controleur. Dat is natuurlijk aan de ene kant hilarisch, maar het pijnlijke is dat wij onze erna onze handen vol eraan hebben om dit te verklaren. Ook na 28 jaar lang 100% bio te zijn geweest. Alsof de Paus op doping wordt gecontroleerd. Excuses, de Paasmis is vertraagd, het plasje lukt niet.

Onderzoek naar duurzamere groenten
Als je vooruit wilt met de planeet en dat wil je vast, dan doen we er goed aan om ons voedsel verder te verduurzamen. Wij doen hier voortdurend onderzoek naar. Spigariello is er eentje van, want die geeft nu, na de winter, supergezond groen. De culi’s onder ons jubelen bovendien, want het is echt bijzonder lekker. Ook de topjes van onze palmkool smaken, net als spigarello, echt heerlijk!