Naarmate we onze eigen vorm verder uitwerken, dienen zich ook meer enthousiasten aan die voldoen. Helaas moeten we ook veel mensen teleurstellen: op latere leeftijd, na een niet-fysiek beroep, in een intensief tuinbouwbedrijf als het onze instromen, is bijna kansloos. Als je serieus gaat hardlopen (aanrader) dan kom je, als je erover leest, twee afhardtrajecten tegen: Ten eerste hebben je hart & longen een vol jaar nodig om aan (stevig) hardlopen te wennen. Daarna komt je motorisch gestel (knieën, heupen, pezen, etc). Die hebben zelfs twee volle jaren nodig. Zo is het op de tuinbouw ook. Het beroerde is dat ‘Even proberen, misschien kan ik het wel’ zo verschrikkelijk moeilijk is geworden. Je bent als werkgever volledig verantwoordelijk voor elk peesje wat jammerlijk afknapt. Op de tuin en zelfs bij een skeelertocht op zondag. Dus helaas, selecteren we streng. Dat doet soms pijn, want we geven mensen en zeker de dromers met idealen graag een kans…

Gelukkig hebben we dus momenteel een mooie ploeg, zowel op de verwerking als op de tuin. Op de tuin komen momenteel opvallend veel sterke jongelui kijken. Jawel, met landbouw- of duursportervaring. Jongeren die hard willen werken èn dromen van anders werken, in een team, met elkaar. Presteren en sociaal. Op dat moment ben ik het dichtst bij het ideaalbeeld wat ik 25 jaar geleden voor ogen had. Echt fantastisch dat werk en idealen zo dicht naar elkaar toe kruipen!

Volgende week donderdag (31-3) wordt ik op een heel groot podium geïnterviewd door Helga van Leur. Dan mag ik vertellen over Kievit, over wat ik aan Kievit beleef en hoe we ‘verbinding’ tot stand brengen. En hoe dat de lokale economie een boost geeft en het aantal voedselkilometers decimeert. En dan mag ik vertellen dat we effectief zijn met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt en dat we zulke volumes produceren met mankracht, in plaats van grote trekkers. En dat de grond fantastisch vruchtbaar wordt. Heel spannend. Er zijn twee prijzen zoals gezegd. Een juryprijs en die jury moet wel lef hebben om een vreemde eend (of Kievit) in de bijt als ons te kiezen, maar waarom niet? De publieksprijs hebben we niet helemaal, maar wel een beetje in eigen hand! Dus als je nog niet gestemd hebt, of je partner of je kinderen, je ouders; stem alsnog! Want hoe dan ook wil ik natuurlijk een dansje met Helga! Bovendien hebben we dan bestuurlijk nog nèt even wat extra cachet om in de regio verder te bouwen aan onze bio-missie! Dus stém.  (dat kan hier. ) Stemplicht invoeren, dat gaat ons natuurlijk te ver als firma Kievit, dus we rekenen op eigen initiatief.

Naast oorlog, brandstofcrisis, corona-bezettingscrisis, is het ook nog transportcrisis in Spanje. Alle Zuid-Europese producten staan onder druk vanwege de vele, soms gewelddadige blokkades. Elke week opnieuw is het spannend of de Spaanse producten aankomen. Tot nu toe gaat het goed, met extra aandacht van onze top-leverancier Sol. De Spaanse collega van Floris van Sol leidt de vrachtwagens om de haarden heen. Ook alle machine-leveranciers en garages hebben zeer grote problemen. Een nieuwe bus moet je à la Oostblok van de jaren ’80 nu vijf jaar van te voren bestellen. Ik ben benieuwd hoe ze alle transities met betrekking tot duurzaamheid willen verwezenlijken. Er lijkt een soort kettingreactie voorhanden. Wij staan vooralsnog er niet slecht voor. De bezetting klopt, het wagenpark en machinepark is op orde en een dansje met Helga ligt in het verschiet.