VERHALEN VAN
DE VOLLE GROND

De eerste dag dat wij bezorgden was dinsdag 28 mei 1996. Fantastisch spannend! Alle adressen op een rijtje, alle pakketten (48) dubbel geteld.

Logistiek wordt vaak onderschat door nieuwe ondernemers, ‘Dat doe je er effe bij’. Kievit is inmiddels zo’n uitgesponnen bedrijf, dat bij een rondleiding het gasten meestal duizelt hoeveel logistieke processen in elkaar gevlochten zijn.

Waar waren we gebleven, vorige week? Driftig aan het groenten telen bij collega en vriend Maarten uit Drenthe en dromen van een eigen bedrijf in Leiden e.o. Wat hadden we nodig?

Kievit schraapt zijn keel en gaat er even goed voor zitten. En dat is wel belangrijk met pakweg 2600 klanten op schoot (jongens ff stilzitten!).

Wij van de firma Kievit hebben twee verjaardagen, een kleine en een grote. De kleine verjaardag is de aanmelding bij de Kamer van Koophandel, deze week 25 jaar geleden. Hallo, zojuist geboren!

Het zou wat zijn, heel hard werken aan een mooie kas en dan één voorjaarsstorm, één forse rukwind en dan (huilend) de kas uitzwaaien. Die zou dan door de rukwind zijn opgetild en in gierende vaart naar het noorden zijn gevlogen, met de Groeten aan Denemarken.

Deze week is het zo ver, het spannen van de folie over de kas. Maandag was eigenlijk de dag, maar de kasbouwer is door zijn enkel gegaan en kon niet meer werken.

Na een lockdown van gevoelsmatig pakweg een jaar of vier en een maand of dertien, snakken velen naar een restaurantje. Mooi weer, gezelligheid, een lekker glaasje wijn en groentes met weinig smaak.

Het blijft een rare gewaarwording, maar het heeft wel wat. Zondag nog op de schaats en de week erop zweten met de grelinettes. Jawel, elk weer, zijn eigen ijzeren accessoires. De plantjes bij Kievit hebben weinig last gehad van de kou.

Verder waar we gebleven waren! Het grelinetten in de nieuwsbrief en op het land, werd even onderbroken door een flinke witte deken, diepvriestemperaturen en (dus) logistiek gesproken een enerverende week.

Natuurlijk, het klantenheil staat altijd voorop, maar stiekem vinden wij het ook wel lekker, zo’n tunnelkas.

Sneeuw, leuk, maar valt er 25 centimeter? 35? Bij dat laatste begint de kas te kraken en dreigt instortingsgevaar. Dus toch maar sneeuwscheppen op je vrije zondag.

Oplettende lezers hadden al ontdekt dat wij regelmatig in het Leidsch Dagblad te vinden zijn. Een journaliste maakt een jaar lang rapportages van het wel en wee van de Kievittuin en daar wordt dan een wervelende actiefoto aan toegevoegd.

Als we niet uitkijken, dan zijn we in deze tijd van het jaar een soort holbewoners. Gevlucht voor de minder gastvrije weersomstandigheden.

Echt kabbelen doet het nooit op een biologisch groentebedrijf en/of tuinderij. Biologisch en Vers is: aanpoten, knallen, timing, één keer aanraken, ja, je hebt gelijk, de metaforen uit het voetbal liggen inderdaad op de loer.

De landbouw zit in een forse crisis. Vervuiling, anonieme productie, export, weinig inspirerend. Dus tijdens de ontwikkeling van onze tuinbouw in Katwijk groeide het idee… ‘Eigenlijk zou de minister van landbouw een keertje moeten komen kijken’.

Deftig en informeel tegelijk, met een innovatieve akkerbouwer en dito veeteler je visie en ervaring mogen delen over uitvoering van plattelandsontwikkeling. We staan op de kaart bij het ministerie!

Andijvie is een populaire groente. Rauw in de stamppot heb je stevige kost met een knapperige bite. Bovendien zijn verse biologische blaadjes een welkome ondersteuning voor je gezondheid.

In de spruitjes van afgelopen periode zat een kwaliteitsprobleempje, in de vorm van een luis die in de spruitjes kroop. De melige koolluis is zijn naam.

Nu het iets minder nat is (van zeiknat naar gewoon herfstig nat), zijn we begonnen om onze akkertjes echt winterklaar te maken. We zijn bezig de oogstresten op te ruimen.

Jawel, ze zijn er, de eerste spruitjes! Bejubeld en verguisd, bezongen en bescholden, de ‘kooltjes’ zoals ze in Amsterdam wel worden genoemd. In feite zijn de spruitjes inderdaad miniatuurkooltjes.