Het aantal groeiweken neemt af, naarmate je later plant in het voorjaar. Dus slaplantjes van plantweek 10 planten zijn oogstbaar pakweg week 18. Twee weken later planten, week 12, scheelt misschien, maar één week, dus oogstweek 19. Als de omstandigheden echter slecht zijn tussen week 10 en 12, dan heb je kans dat het plantsel van week 12 lachend over de finish komt terwijl week 10 nog aan het spreekwoordelijke sla-infuus hangt. En dat mag Lena, die de pakketinhoud stroomlijnt, dan weer rechtbreien. Je zou zeggen, snel op het weer reageren met het plantgoed. Net als aandelen: snel verkopen en kopen, drie verschillende telefoons aan je hoofd, grafieken van lichtintensiteit en temperatuursommen, kwantumcomputers die het stroomnet leegtrekken om uiteindelijk tot een optimaal leverprogramma te komen; hoe moeilijk kan het zijn Kievit, ga ajb met de tijd mee en breng de consumenten waar ze recht op hebben: een voorspelbare en gelijkmatige productstroom! Er is echter één probleem, het plantgoed moet 6 weken van te voren worden besteld. Eigenlijk zijn we op zoek naar een dame, liefst met lastig te duiden accent, in een wat donkere tent met een glazen bol. Sollicitatiebrief graag sturen naar info@kievitamines.nl  

De effecten van de temperatuursom, de lichtintensiteitsom en mogelijk ook de grillige erupties van Trump, zijn dat de oogsten ons momenteel om de oren vliegen. We krijgen het gedaan, jazeker, maar het gaspedaal staat wagenwijd open. We hebben tot en met week 20 het dubbele geoogst van vorig jaar! Ga er maar aan staan. De gewassen schreeuwen ‘Oogst ons, oogst ons!’, en dat doen we ook  braaf. Alleen de warme droge lucht doet ook wel iets met de planten. We zien net even vaker een geel blaadje. We proberen dat te vermijden in het eindproduct, alleen is de golf producten zo indrukwekkend, dat er toch her en der wat doorheenglipt. En er is nog iets waaraan je kan zien dat we het echt bizar druk hebben in deze periode. Er glippen namelijk net wat meer spelfouten doorheen. Mijn moeder wees me erop. Toen dacht ik ‘Ja, het is echt dolletjes dit voorjaar’. Overigens was mijn schrijfvaardigheid een drama op de lagere en middelbare school. Het is het toch nog een soort van goed gekomen en gelukkig haalt Geke de meeste spelfouten er uit, maar die helpt ook op de tuin…

De patatmees
Steeds vaker zijn er wetenschappelijke publicaties waarin industrieel voedsel met de grond gelijk wordt gemaakt. Wie denkt dat hij ook wel zonder gezondheid kan, koopt blind de aanbiedingen in de supermarkt, waar ze met een klein hoekje ‘bio’ nog even laten weten dat ze heus betrokken zijn bij je welzijn en gezondheid. Wie echter benieuwd is wat gemaksvoedsel of snacks met je doen, kan eens een terrasje pakken en vogels kijken. Duiven, mezen en merels kunnen aardig georienteerd zijn op het afval van de snackende burger. Opvallend veel stadsduiven missen een pootje. Ongetwijfeld een tram die het arme beestje heeft geraakt? Nee, het blijkt een gevolg van diabetes, volgens een bioloog die ik sprak. Ook zie je in de buurt van recreanten soms een merel met een afwijkend verenpak met opvallende witte veren. Een ‘patatmerel’ heet dat in de volksmond. En pas op een terrasje, kwam een voddenbaal van een koolmees aanzetten. Een koolmees doet het goed op rupsen en ander klein gedierte, deze at iets anders. Die zat te slurpen aan een restant van een gesmolten ijsje. Geen kleur in zijn veren, die bovendien zo rafelig waren als pijpenragger. Dus het is precies zoals je grootouders zeiden: één koolmees zegt soms meer dan duizend rapporten…