Langzaam groeiden de verbeteringen en de inzichten. En er was vertrouwen, elke dag een procentje beter. Inzet, scherp zijn, op details letten. Niet iedereen ziet daar het nut van in, maar (zelfs met elke zondag vrij en een aantal weken vakantie) zit je na een jaar op 1790%!  Sensationeel ‘Ja zeg, als ik dat had geweten, dan had ik me ook wel een jaar kwaad willen maken om elke dag een procentje beter’, maar dan is het in ieder geval voor dat jaar natuurlijk te laat! Er zat wel wat onvermoeibaars in. Slijpen, proberen en nog eens slijpen. En ondertussen gewoon hard werken. Eigenlijk was het ‘vak’ van ondernemer me totaal vreemd. Net als logistiek. De droom van het eigen bedrijf was in die tijd een stuk sterker dan enig bedrijfskundig besef. Het geluk is soms ook met de dapperen en we hebben heel wat onheil kunnen overleven.Overigens voelde het ondernemerschap en werkgeverschap vaak  onrechtvaardig. Je krijgt als kleine zelfstandige verantwoordelijkheden toebedeeld die eigenlijk de jouwe niet zijn. Sommige regels zijn echt absurd en als je enig gevoel voor rechtvaardigheid hebt, dan voelen sommige wetten t.a.v. bijvoorbeeld het werkgeverschap als een vergeten makreel in je klerenkast. Niet zo fris dus.Er waren wel gelukkig over het algemeen fijne collega’s om te helpen bouwen aan Kievit. Vaak uit een ander vakgebied. Sommigen voelden goed aan dat we wel wat hulp konden gebruiken, sommigen kwamen af op onze bio-veren. En het was duidelijk dat we net een andere werkgever waren dan de super om de hoek. Er zijn nog steeds goede vriendschappelijke contacten die zijn begonnen als dienstverband, dat vind ik erg bijzonder.