Iets wilders dan Wilders
08 december 2023
Allereerst, voordat er misverstanden ontstaan, ik ben zelf niet als tuinder geboren, ook niet opgevoed. Na een lange zoektocht naar zingeving, kwam ik in aanraking met het mooiste vak op aarde en dat is deze aarde verzorgen en goed voedsel produceren. Ondertussen zie ik mooie levende planten groeien en ontwikkelen. Biologische tuinbouw is een tamelijk direct vak. Een plant laat zien hoe het gaat en de bodem laat zien hoe het gaat. Elke nuance kun je terugzien in je gewas. Er zijn specialisten die aan een aardbei kunnen zien hoe hij gegroeid is, wat hij tekort kwam of wat voor een omstandigheden er waren. Misschien dat sommige ouders dat ook kunnen bij hun kroost. ‘Ah ik zie dat je eerste vakken op school soepel gingen, maar dat je in de kleine pauze te weinig hebt gedronken en dat je daarna een vak had wat je erg moeilijk vond. Ook heb je iemand geplaagd.’ Petje af natuurlijk, als je dit zomaar even ophoest, als je je bloedje van school thuis ziet komen, je zou zomaar in de tuinbouw kunnen werken! Met één voordeel, planten luisteren beter…
De nuchterheid van de tuinder
Dus dat is je taak, enorme hordes goed luisterende planten hoeden. Een groenteherder met groene schaapjes. En ook die kunnen aardig blaten. ‘Plant me, plant me! Meer mest, meer mest! Water! Onkruid! Luizen! Je moet me oogsten!’ Een tuinder heeft hierdoor geen tijd voor bijzaken, sterker nog, een tuinder is door al die verantwoordelijkheden vaak een meester(es) in het scheiden van hoofdzaken en bijzaken. Zo niet, dan wordt het namelijk een regelrechte bende. En dat is dan meteen mijn bruggetje naar de huidige stand van zaken in onze samenleving, laat ik het lief zeggen, het oogt wat chaotisch. In algemene zin èn wat er op eenvoudige bedrijven wordt afgevuurd. Want ook wij worstelen ons wekelijks weer langs ‘zeer spoedeisende’, alle aandacht vragende, niet relevante zaken, die overigens wel de dwang van een uitslaande brand uitstralen. Je moet wat, als overheid. Bij weinig relevante bijzaken, is stampij en dreiging vaak je enige wapen. Steeds meer burgers ervaren dat ook.
Iets wilders dan Wilders
Er zijn dus nogal wat lieden die het spoor hierdoor redelijk bijster zijn. Een leider die je afranselt voor bijzaken wordt zelden gevolgd. Toch willen de huidige leiders natuurlijk ook het beste voor de samenleving, alleen het lukt niet meer. Belangrijke hoofdzaken als fatsoenlijke bedrijfsvoering en sociaal gedrag moeten worden afgedwongen in ondoorgrondelijke portals, webteksten vol met valkuilen en doodlopende weggetjes. Microtargets worden de nieuwe hoofdzaken. Niet langer wordt de hoofdzaak (gedrag) gecontroleerd, maar je pad door het Kafkaiaanse doolhof. En warempel, daar loop je tegen de lamp! ‘Het juiste certificaat niet, de juiste verlenging niet, het juiste bonnetje niet in het juiste mapje, we hebben je!’. Zo gaat het niet langer, wij moeten iets doen met onze expertise in de landbouw! En we gaan iets bijzonders bieden: een cursus aarding of, hipper: Earthing. Want echt, het loopt uit de klauwen, mensen gaan van gekkigheid Wilders stemmen. Wij bieden iets Wilders. Kies iets Wilders dan Wilders, zeg maar en meld je favoriete instantie of functionaris aan voor een cursus ‘Earthing bij Kievit!’
Cursus Earthing en loslaten: Kievit zorgt voor tissues!
Jazeker, heb jij te maken met een instantie of functionaris bij de overheid, een bedrijf of andere organisatie die volledig van het padje dreigt te lopen en hoofdzaak en bijzaak compleet door de bestuurlijke staafmixer dreigt te hengsten? Kievit ontfermt zich over deze stakker! Het programma? Eerst het langdurig kruien en verspreiden van compost (afkickfase, dus je mag nog de analyses en de mestboekhouding inzien om de laatste lijntjes van controle af te bouwen), daarna gaan we los. Planten, wieden, zaaien, er is dan niet langer tijd om bijzaken te bestuderen. En dan oogsten. Wel natuurlijk volgens strak Kievitprotocol, wat nog nergens(!) is vastgelegd, dus niet controleerbaar!!! Het moet trouwens wel gewoon goed, dus dat is dan vaak de genadeklap. ‘Dat kan niet samen gaan!’ Na een diepe zenuwinzinking en stevige huilbui verklappen we: dat lukt ons nu al 27 jaar.
