Evaluerend met de koolrabi, dan had deze graag nóg wat regelmatiger wat neerslag gehad. Een beetje fijne drup en mooi afgewisseld met wat opdrogen in de zon. Kussentje erbij, koolrabi? Met een beetje beregening is de groei weer wat op gang geholpen.Dit jaar hebben we wel een mooi, door zonne-energie bekrachtigd, schrikdraadje rondom de bieten gespannen. Kon je vorig jaar nog ontdaan van het land komen na een ontmoeting met een haas met bloedrode tanden? Dan was dat geen slechte horrorfilm van Nederlandse makelij (Vampierhaas), maar gewoon de hazen bij Chris, die heel erg van bieten houden.De rode hazenplas wordt duur betaald, zeker als je beziet dat hazen niet keurig (zoals wij) hun bietje helemaal opeten, neen zij nemen overal een hapje uit. Eigenlijk is er weinig mis met een biet waar een hazenhapje uit genomen is, alleen hoe leg je de moderne consument uit dat zij het bietje ontvangen dat de haas verder heeft laten staan. Ik voorzie onmogelijke gesprekken en lange dagen.En met die haas valt al helemaal niet te praten. Om te beginnen trekt hij al een sprintje als je eraan komt. Net als mijn dochters trouwens, als ze doorhebben dat er een gesprek in de lucht hangt. Alles afwegende is een keurig, door zonne-energie opgewekt schokje dus het beste alternatief. En het is niet zielig. Ik zag maar één haas met rechtopstaand haar in het veld zitten, de rest had er kennelijk ook van geleerd en zag er als een normale haas uit.