Gras? Kom maar op! Een beetje herkauwen ga je niet meer uit de weg, dat doen je op school en op het werk immers ook! En tel je voordelen, geen geprop in de koelkast, niet meer bang zijn dat je groenten slap worden: altijd vers en geduldig gras. Op je knietjes, met z’n allen grazen of desnoods het versgemaaide gras op je bord met vork en mes. En voor ons wordt het ook veel makkelijker. Gewoon een mooie maaiweide aanleggen voor klanten die toch een beetje vrezen dat al die honden het niet alleen bij spelen houden op hun avondeten. Wekelijks een verse zak biologisch gras voor de deur? Dat kan met het Kievit-groen-abonnement. Het scheelt maar twee letters en de heilstaat begint. En voor ons nooit meer vroeg opstaan om koude paksoi te snijden, maar gewoon de zitmaaier, met opvangbak natuurlijk, gekoeld blikje erbij, louter voordelen. Maar nee hoor, onze klanten houden van zachte, sappige planten die een beetje makkelijk weghappen. Ergens begrijpen we het ook wel, als we over het chagrijn heenstappen dat die zitmaaier en het gekoelde blikje er gewoon echt niet inzitten. Want hoe mals dat gras ook is, de vezels ervan verteren zal nog niet meevallen. Zelfs een koe moet er bij gaan liggen en dat is toch wel een vezel-verteer-talent van heb ik jou daar.

Enfin, waarom mijmeren over lui en zorgeloos grasmaaien? Als betalende consument heb je natuurlijk recht op meer informatie, hier komt het. Ten eerste de seizoens-moeheid. Na vele zomerse monsterweken met hard werken, kruipt er bij veel tuinders (ook net mensen) toch een soort logische sloomheid in, tijdens het naseizoen. Ten tweede: we hebben deze week twee veldjes paksoi. De ene is met mooie paksoi en een stuk veel minder mooi. Paksoi is geen gras, nee dat wilde je niet, je wilde sappig, knapperig groen met een beetje makkelijke vezels. Dus wij weer vroeg op, paksoi snijden, maar die paksoi is natuurlijk ook een watje. Is de grond net niet helemaal top, is het weer net even wat minder, dan reageert paksoi als een aangeslagen juffertje. Dus wij al die juffertjes oogsten.  Gaatje hier, vlekje daar. En in de zomer denk je nog, kom maar lieverd, het komt goed, wij zorgen voor je. Echter nu, in november, het old time Kievitrecord paksoi snijden in het seizoen verpulverd, dan denk je dat niet meer. Dan denk je, ga toch lekker gras eten en heel erg zen herkauwen op kantoor.

 Het juffertje paksoi reageerde ook op een stukje kas dat lange tijd niet was gebruikt. Dat hebben losgemaakt, bemest en weer tot leven gewekt. Het eerste gewas reageert vaak toch een beetje. Hoewel gras beslist met minder morren was gegroeid natuurlijk…