Het zogenaamde Zuid-perceel was de afgelopen decennia tamelijk nat vanwege kwelwater uit de duinen. We hebben er een greppel omheen laten graven om de ondergrondse kwelstromen door te snijden. Hierna hebben we storende lagen open laten trekken door een loonwerker met een sterke tractor. En daarna moesten zuurstof en plantenwortels middels rijping van de grond het werk gaan doen.In het voorjaar ging het toch niet helemaal lekker, toen stonden een paar plekken toch weer blank. We hebben toen in allerijl met de hand bijna een kilometer sleuf gegraven om al het water af te voeren. En daarna is er drainage gelegd en een soort greppel met schelpen gevuld om alle overtollige vocht af te voeren. Het perceel ligt namelijk hoger dan de sloot.Nu het wat langer achter elkaar regent is het interessant om te kijken hoe het land zich houdt. Dat gaat tot nu toe goed. We zakken niet weg in de blubber, terwijl het toch lekker doorregent. De plantjes vinden het minder leuk. Die houden van een mooie afwisseling van een beetje regen en dan weer een prettig zonnetje om op te drogen. Er zijn bij ons en bij collega’s daardoor wat meer teelten dan normaal die de eindstreep niet halen.En we hebben meer werk aan de oogst. Die is dan gelukkig ook in de regen, dat is dan wel weer een troost, in ieder geval spoelen je eventuele tranen snel weg. Zonder gekheid, het klinkt raar, maar voor ons mensen is vooral de start af en toe zwaar. Eenmaal bezig in de regen, dan valt het wel mee. Regen is aantoonbaar het zwaarst voor mensen die vanaf binnen naar buiten kijken en dan snel in hun auto stappen om op de plaats van bestemming snel naar binnen te gaan. Buitenlui hoor je zelden klagen. Wij klagen dan ook niet, de gewassen een beetje…