Je begint dus met je naasten lief vragen. Eerst moeder Caroline, waarvan de Daihatsu vakkundig met planken werd verbouwd tot Pakket-mobiel. Geschikt voor de eerste 48 pakketten en al heel snel te klein. Buurvrouwen Mieke en Saskia schoten bij met in Leiden gehuurde bestelwagens, kleine busjes, grote busjes. Eerst naar Leiden met alle pakketten en dan de dag erna bezorgen met de Daihatsu-Pakketmobiel en jawel, zelfs met de fiets. Klant 48 Maya kwam ook nog een keer over met man, auto en grote aanhanger. Het was inmiddels verder in het seizoen en we tikten volgens mij inmiddels de 200 pakketten aan. Aanhanger en voortrekkend voertuig hielden het net.Ik doe het niet meer na, maar in de eerste periode, zonder rijbewijs, fietste ik regelmatig rond met kratten achterop de bagagedrager. Ook naar het afhaalpunt in Leiderdorp, drie kratten met één arm balancerend. Dat ging eigenlijk prima, maar Janny van het afhaalpunt lachtte me toe: ‘Dat kan toch nooit uit!’ ‘De cost gaat voor de baet uit’, zeiden ze al in 1612. Dus doe eens gek op de fiets..Dus oogst, verpak en bezorg je eerste pakketten met alles wat je kunt bedenken. Behalve een kameel, want die vreet tijdens de bezorging je pakketten leeg. Ik heb niets tegen kamelen, maar zo zijn ze nou eenmaal. Na verloop van tijd werd het toch steeds moeilijker. Het regelen van de lange transporten, het bezorgen met Caroline en haar Daihatsu, routes die steeds groter werden, dat rijbewijs móest er komen! Dus ik braaf rijlessen in Drenthe, bij een uitstekende rij-instructeur die wel gein had om die bio-ondernemer uit Leiden. Als ik al lerende een rare manoeuvre uithaalde in de lesauto dan schreeuwde hij; ‘WAT SLECHT! Een drie!’ Waarop ik vroeg; ‘Een drie plus of een drie min?’ ‘MIN!’ bulderde hij dan. Later, rijbewijs op zak, zag ik hem wel grijnzen, toen ik hem tegemoet reed in de eerste heuse Kievitbus. Het afrijden in september was overigens superspannend. ‘Zakken’ zou eigenlijk praktisch het einde van Kievit hebben kunnen betekenen. Je kan niet blijven bedelen om hulp. Gelukkig, dat gebeurde niet, ik sloeg in Meppel, 1996! En daarna moet je nog vier dagen wachten op je rijbewijs, pittige oefening van iemand die vrij is van geduld en toen was een belangrijk knelpunt opgelost. Eén van de eerste ritten was in de allergrootste bus van Huurmij. Het aantal pakketten bleef groeien..