Juist, de GOAT onder de vliegers. Ruim 600 m2 hoogwaardig folie staat gespannen op dikke ronde bogen. Licht, maar loeisterk. Bij windkracht 10 in 2020, was ik in Katwijk op inspectie in de kas: die gaf geen krimp. We hadden bewust een zwaarder model gekozen dan in 1997, onze eerste kas in Weteringbrug. In ’97 kwam er een soort windhoos, in de zomer. Eerst een soort zwarte rolwolk na een warme zomerse dag. Vreemd genoeg kwam die uit het oosten op ons afgesneld. Meteen de kassen gesloten, net op tijd en wij stonden in de kas te schuilen. Die kas vervormde als een vaantje in de wind. De stalen buizen leken van dropveter; intimiderend.

25 jaar later, storm Eunice, in Katwijk zijn enkele collega’s terplekke, het is een zeer zware storm. De kassen hielden zich goed, maar onze kapschuur is totaal uit elkaar geblazen, een flinke schade. Lelystad, daar staat de nieuwe, overgenomen kas. Een grote scheur ontstaat en de deuren worden uit de rails gedrukt. Tijdens de ziedende storm proberen we het gat te dichten en de druk te verlagen en gelijktijdig te voorkomen dat de voordeur eruit wordt gedrukt. Het leek kansloos, maar het is op één of andere manier gelukt. Wederom dus een BKWE (bijna kas-weg ervaring) gehad, niet goed voor de bloeddruk. Het bleek hier achteraf nog harder te waaien dan aan de kust. Het was wel weer leerzaam.