Zomer-reces in week 29, 30 en 31!
Dat bruggetje had ik even nodig om onze bouwvak aan te kondigen! Zoals elke zomer, piepen wij er ook dit jaar weer tussenuit. Dat is geen luxe of luiheid. Op de eerste plaats gaan vooral jullie: de Kievitklanten massaal op vakantie. In het eerste jaar bleven wij verbouwereerd  achter ‘Moeten we al die lekkere groenten… nu zelf…. Allemaal opeten?’. Dus al vrij snel hebben wij een zomerreces ingevoerd, lang geleden. We laten de tuin grotendeels leeglopen door een strakke planning en gaan daar door met planten en het verzorgen voor het najaar met een klein team. De meeste collega’s gaan dus per week 29 genieten van een welverdiende vakantie. Er is hard gewerkt door het hele team en we zien er naar uit om zo meteen even vrij te hebben. Na deze week dus nog twee weken Kievit en daarna drie weken dicht!

 Veel van eigen tuin
Momenteel lukt het om de pakketten te vullen met heel veel vers van eigen land. Met onze flitsende oogstteams rennen we heen en weer met stapels lege kratten die in korte tijd worden gevuld met heel veel groenten van eigen land. De omstandigheden zijn deze week gunstig. Even iets koeler, wel wat zonnig, maar niet overdreven, dus dat is prettig werken. Elk gewas heeft zijn eigen oogsttechniek. Toch zijn er veel overeenkomsten. Je werkt vaak met een mesje, we hebben vlijmscherpe rvs-exemplaren die zijn uitgevoerd met karteltjes en die door de dikste stronk heen snijden. Als ze nieuw zijn, dan snijdt bijna iedereen zich wel een keer in de vingers, absurd scherp zijn ze dan. Die mesjes moeten dat ook wel zijn om de kolen, venkel, paksoi, andijvie en sla snel te kunnen snijden. We snijden vele honderden kroppen per uur en als je dan met halfbakken gereedschap moet werken en ook nog vóór de hitte wilt klaar zijn, dan heb je wel een hele kluif aan zo’n oogst. Vlijmscherp gereedschap, ferme aanpak en vervolgens veel techniek. Pas als je mensen gaat inwerken zie je hoeveel verschil het maakt hoe mensen snijden, het zit het hem in de details.

Productiviteit op de tuin en impact
Die details maken wel uit of je het uiteindelijk redt als tuinbouwbedrijf. Het rendement van een tuinbouwbedrijf is heel bescheiden, zeker als je ziet hoeveel uur je er vaak zelf in steekt. De loonkosten worden elk jaar hoger, vooral in het afgelopen jaar was de sprong enorm. Als je dan factor drie keer zo langzaam werkt, wat sommigen met gemak lukt, dan weet je dat je prachtige onderneming niet lang levensvatbaar zal blijven. Dus alle tuinders snijden ferm en fluks om het kostenspook voor te blijven. Dat is een hele directe economie, waarvan je de echte betekenis en impact aan de meeste mensen niet goed kan uitleggen. Verreweg de meesten hebben een inkomen wat ontkoppelt is van de directe prestatie die moet worden geleverd. Dat heeft voordelen (rust, zekerheid, etc), maar dat heeft een directe economie ook. Je voelt beter het resultaat en je leert scherp te zijn. Altijd handig.