Te weinig beweging: een nationale ramp
03 november 2023
Dat te weinig beweging slechter is dan roken (zie nieuwsbrief 43) is natuurlijk al een schokkend feit, maar het werkt nog veel verder door in de maatschappij. Ons passieve leven wordt namelijk ook aan de nieuwe generaties doorgegeven. Een life-style met te weinig beweging is besmettelijk!
Kinderen verlaten in de ochtend met cv verwarmde woning om in een SUV (ook verwarmd) naar school gebracht te worden. Hopelijk is er ergens nog een obligaat uurtje gym en dan in hetzelfde verhicel rap naar huis om achter een schermpje te belanden. Het wordt een klein beetje een boomer-verhaal, maar wij renden vroeger wat af. Natuurlijk, met rampzalige gevolgen, namelijk vaak een geschaafde knie, een jaap van een stuk prikkeldraad of languit in een sloot. En je bleef graatmager en werd behendig in het oplossen van situaties en handig met zakmessen, puntige stokken of een eind touw. Tja, wat heb je daar aan? Nou je schrikt je rot als dat ontbroken heeft. Jong volwassenen die geen twee kratjes op elkaar kunnen zetten, motorisch sterk achterblijven en na een normale inspanning meteen naar de fysio kunnen. We zien als bedrijf steeds meer schrijnende voorbeelden, terwijl de ergonomie toeneemt.. De pijntjes die je ervaart als je iets nieuws doet, worden ook als ernstige blessures ervaren. De geschaafde knie is spreekwoordelijk een reden tot meerdaags verzuim. En wat doen wij dan als bedrijf, toch maar bloemen sturen??
Dus dat gaat wel impact hebben natuurlijk. Hier bouw je geen woningen mee, of bewerk je vruchtbare landbouwgrond. En hiermee vang je ook de vergrijzing niet op. Dus als wij 85 zijn dan fietsen wij rond met de bosjes bloemen met daarop ‘beterschap’. Niet onoverkomelijk, maar dat je er zelf ook vast rekening mee houdt.
Natuurlijk zijn er ook jonge mensen die zich aan de CV onttrokken hebben en bijvoorbeeld wel naar de sportschool gaan. Dat is beter dan niets, alleen dat is nog geen bijdrage aan de samenleving. Tegenover ons veld is een sportschool met ook buitentraining Waren wij hard bezig om de oogst binnen te halen, een fysieke klus met oogstkarren, die we met de hand over het veld kruiden. En ondertussen waren op het veld naast ons, jonge kerels bezig om als fitness oefening een trekkerband over het gras te trekken. Je roept nog een keertje ‘Dat het bij ons gratis is’, maar je weet, deze exercitie is kansloos. We zagen ook een keer een getrainde jongeman vertrekken, omdat onze fysieke inspanningen niet paste in z’n trainingsschema. Voor nu, geen paniek, we hebben nog een hele mooie club waarbij dit nog steeds goed past, maar een maatschappelijke wake-up call kan geen kwaad.
Spruitjes van Johan en Chris
Chris Kempenaar, hij boft! Hij heeft aan zoon Johan een goede opvolger. Onze samenwerking gaat verder dan alleen maar producten afnemen. Deze week komt er veel van hun bedrijf, allereerst de spruitjes! Eindelijk is er genoeg voor de pakketten. Daarnaast boerenkool en pompoen. We kunnen beter een spoorlijn naar Leimuiden aanleggen, met dit soort hoeveelheden. Boerenkool en pompoen hebben we zelf ook wel wat van geproduceerd afgelopen jaar. De pompoen is al bijna op en onze boerenkool laten we nog even doorgroeien. Spruitjes doen we nooit en wel hierom: Chris en Johan zitten op echte spruitjesgrond. Toen Henk Angenent ooit de Elfstedentocht won, buitelde iedereen over elkaar heen dat hij vooral ook spruitenteler was, inderdaad uit een dorp, vlakbij Leimuiden. Spruitjes, die worden mechanisch geplukt. Behalve ooit op de Warmonderhof. Sneeuw, ijzel en wij spruitjes plukken met de hand. Eerst krankzinnig koud, je vingers vriezen langzaam af. Je vingerloze handschoenen worden drijfnat. En dan plotseling, worden je vingers echt gloeiend heet. De kachel gaat aan, je hebt gewonnen, je bent er doorheen! Dat gaat hem niet meer worden in deze tijd. Voordat de eerste spruit met de hand geplukt zou zijn, had iedereen op zijn app al elders werk gevonden.
