Van het lelijke worteltje dat de supermarkt niet in mocht..
08 februari 2024
Dat er meer biologische producten in de supermarkt terecht komen tegenwoordig, wordt door velen als een zegen ervaren. Natuurlijk, het is ook goed dat het gewone, reguliere spul langzaam wordt ingeruild voor een biologische variant. Wat alleen tamelijk snel opvalt bij een supermarkt, is dat het er zo gewoontjes en uniform uitziet, dat bio-schap. Neem nou de bananen, die zien er vaak heel anders uit dan de bananen die wij ontvangen. Vaak zie je daar vijf bananen met een wikkeltje, bijna allemaal even groot. En dan vraag ik me af, hoe kan dat? In welk niet-biologisch keurslijf worden de bananenboeren ver weg geperst om uiteindelijk zo’n product te kunnen/mogen/moeten leveren? Dat kan niet zonder grote verspilling.
Recent komt het nieuws van dichtbij: akkerbouwer Mosselman heeft overal het nieuws gehaald met minder perfecte worteltjes die de markt niet haalden. Wat is minder perfect? Niet lekker? Ongezond? Nee, niet gelijk genoeg van vorm. Dat is een ‘interessante’ ontwikkeling. ‘Bio’ moet gewoner worden, bereikbaarder voor consumenten en we gaan nu doen waar al die bestrijdingsmiddelen voor ontwikkeld zijn, namelijk er weer normen van perfectie naast leggen. Er breken dus mogelijk interessante tijden breken aan. De bio-boeren moeten steeds meer hindernissen overwinnen om te kunnen produceren. Het weer is namelijk grillig, arbeid is grillig, wetgeving is grillig, maar een grillige wortel mag niet mee doen.
Compostfitness in Katwijk
Op de tuin hebben we een collega die kan niet wachten in januari: “Wanneer beginnen we met de compost?”. We houden ervan, de rulle, geurige compost die de tuin vruchtbaar maakt. We verspreiden hem met kruiwagen en vork, juist: met de hand. Die gezond-makende rulle zwarte substantie van verteerde plantenresten, die weegt wel wat. Wij willen onze kostbare teeltgrond niet kapotrijden, dus scheppen we de compost met de hand in de kruiwagen en daarmee verspreiden we per jaar pakweg 100 ton. Kijk, echte mannen bij Kievit… en vrouwen trouwens ook: daar moet je vreselijk mee uitkijken vandaag de dag. Dat wij de compost met de hand verspreiden is tamelijk uniek. Een nieuw keurmerk glooit, ‘handbemest’: geweldig. Alleen stel je voor… het keurmerk wordt populair, dan zou de controle hierop binnen de kortste keren via overheidswege worden georganiseerd en dan krijgen we straks een tweede soort Skal, waar je tegenwoordig speciale aspirines tegen kunt kopen. Daar gaat je nachtrust. Nee, we houden het informeel en officieus, dat keurmerk ‘handbemest’.
Vanwege onze mooie teeltgrond doen we dat dus, die compostfitness. Zware machines en bodemverdichting, een innig duo dat we graag mijden en dat heeft zin. De rapporten ken je, we hebben er een paar weken geleden over opgeschept. Organische stofgehaltes die jubelend omhoog schieten en bodemleven zo actief, dat het niet anders kan dat het in de lente ons als een jong hondje zal bespringen, we gaan het meemaken.
Bovendien, dat kruien, dat heeft wel iets meditatiefs. Geduldig scheppen, het weer is nog niet zo mooi, maar de beweging maakt je minder gevoelig voor wind en de betrekkelijke koude die we nu nog voelen. En ook niet onbelangrijk, je lijf gaat lekker aan, als warming up voor het nieuwe seizoen. Dus geen krakende wervels en spieren bij het eerste plantgoed, maar keurig opgewarmd met het voedsel voor ons bodemleven, de groencompost. Moge er ook in jouw vakgebied zoiets zijn als compost, dat je werkgebied voedt en je lichaam en geest doet warmdraaien.