Grrrroei!

24 april 2025
Wie dacht dat een tuinbouwbedrijf een oord is van natuurlijke rust, komt in het voorjaar bedrogen uit. Zelfs de meest uitgelijnde zen-monnik zal even met zijn/haar ogen knipperen als die de groei op onze tuinen ziet plaatsvinden. De slasoorten, andijvie, raapstelen, spinazie, paksoi en alle kolen knallen werkelijk de grond uit. Heb jij weer, eindelijk afgerekend met je plofkip, heb je weer knalgroente. Dit wordt aanpakken dus, want één kropje sla heb je zo geoogst, maar wat als het om honderden kisten vol gaat? Aanpakken dus!
Zoals je misschien weet, vinden wij dat aanpakken dus best lekker! Zelfs het vroege opstaan wat erbij hoort, ook al zijn daar ook niet alle Kievitcollega’s mee eens. Het lijkt wel of, wanneer je in contact staat met de aarde, je dan makkelijker en iets dieper slaapt. En als tuinder begin je op gegeven moment een beetje mee te bewegen met het daglicht. Mogelijk is dat wat natuurlijker dan het kunstlicht waar we ons van bedienen. Een tuinder die van uitslapen houdt, groeit in het seizoen meestal wel naar het besef dat er toch wel iets belangrijkers te doen is dan het genieten van een laatste uurtje slaap, want door het seizoen heen zie je de oogstlijst aanzwellen en tenzij je bijna de status van Boeddha hebt bereikt, gaat het toch behoorlijk aards kriebelen, hetgeen het comfort van de warme dekens behoorlijk kan aantasten! Het seizoen bouwt zich altijd prachtig op. In het langzaam toenemende licht van het vroege voorjaar, naar de grote oogsten eind april. Volgende week zien we de volumes hard toenemen. Zo groeien we er geleidelijk naartoe en uiteindelijk, als het tempo goed is en de routine toegenomen, zien we toch weer een soort van ‘zen’ ontstaan. Ferme inspanning in betrekkelijke rust.
Eerste bloemkool
Bloemkool is een wonderlijk gewas. Is het een groente? Nou ja, ergens wel, want het is een plant. Alles is op alles gezet door de plant en de teler om hem niet groen te laten worden! En als je als groente zo’n aversie hebt tegen deze prachtige kleur, verdien je dan nog wel het predicaat groente? En wat is die bloemkool nou eigenlijk, een soort aanzet tot bloei, maar ook weer niet. Het is natuurlijk best een vlezig verhaal, zo’n bloemkool. Een dikke witte massa lacht ons blij toe in een krans van groen blad. Dat is natuurlijk best opmerkelijk voor een Hollandse groente, want laten we eerlijk zijn, in het vroege voorjaar buitelen de blaadjes over elkaar heen voor de aandacht van de consument en dan plotseling zo’n stevige groente van eigen land! En niet eens uit de kas, een wonderlijk verhaal!
Het geheim zit hem in het feit dat dit een wintergroente is die in de nazomer wordt geplant en dan doorgroeit in de herfst, de winter overleefd en dan in het voorjaar aanzwelt en vol vertrouwen een bloemknop, jouw geliefde bloemkool, aanlegt! Zo kan ik het ook, zul je denken. Eigenlijk van oudsher een riskante teelt, want ga jij maar eens een winter lang op het land liggen wachten op betere tijden. Een beetje vorst en je bent het bokje! Het diepvriesbokje wel te verstaan. Zachte winters en de juiste kustprovincies doen wonderen. Theo Vlaar uit de kop van Noord Holland heeft het in ieder geval weer voor elkaar en wij gaan daar hopelijk de komende weken van profiteren.
Grote appels in het assortiment
Momenteel zijn de Hollandse appels zo goed als op. Teler Elshof uit Dronten heeft nog grote appels voor ons. Normaal neigen wij natuurlijk naar een lekker middelmaatje, als het om handfruit gaat, maar die middelmaatjes zijn dus redelijk uitverkocht, de cellen zijn leeg. Dus mooie knoepers nog als afsluiter. Hadden we veel kleine maten kolen vanwege een moeilijk seizoen, bij appels kan dat opmerkelijk genoeg juist tot grote maten leiden! Immers een boom kan een aantal appels grootbrengen. Vallen daar door de grote appelzuigstaafwants (of een ander fenomeen) een aantal exemplaren af, dan krijgen de resterende appels meer aandacht en liefde van moeder/vader appelboom. En zoveel onverdeelde verwennerij leidt dan weer niet zelden tot reusachtig nageslacht!