Beestjes in de boerenkool
10 december 2022
Dat was schrikken, de boerenkool zat vol met koolluis. Ons Kievitteam stond klaar, trappelend om er mooie porties van te maken. En toen ontdekten we dat dit superfood niet geheel veganistisch meer te noemen was. En dat was balen. Echt flink balen. Teler-collega’s Johan en Chris hebben de planten gepoot, verzorgd, onkruidvrij gehouden en gekoesterd. Door het warme najaar hadden behalve de planten, ook de bladluizen het prima naar hun zin. Ze genoten van de zon en plantten zich driftig voort. Een drukbevolkt boerenkoolblad was het gevolg.
Overigens is er qua voeding is er niets aan de hand. Sterker nog, de boerenkool had een prima eiwitgehalte. Helaas, zo kijken we niet meer naar voedsel na 75 jaar van toenemende welvaart. Onze eigen keuze in huize Kievit zou zijn: flink spoelen (in water met een flinke schep zout of scheut azijn) en dan smullen maar! Helaas kunnen we dat niet vanuit onze eigen norm in de pakketten verwerken. Dus met pijn in het hart exit boerenkool en heel snel alsnog een nood-pompoen gegrepen.
Ik schrijf hierover, want dit raakt biologisch en duurzaam werken natuurlijk in het hart. Welke norm te hanteren als gif (terecht) taboe is? Je neemt vooral afscheid van het kwaad als je afscheid neemt van de benefits die dat kwaad je brengt. Het is makkelijk te zeggen, ik wil geen residuen op het eten, of andere verborgen ellende op het voedsel. Echter, zodra er bijvoorbeeld luizen verschijnen, dan is dat in principe foute boel. Opvallend ook hoe er naar diertjes gekeken wordt. Pootjes dik en gespierd worden hoog gewaardeerd, maar stamppot luis natuurlijk niet. Natuurlijk is een varken weer wat anders dan een luis, maar het kruipt soms ook aardig naar elkaar toe. Een schorpioen of een spin is bijvoorbeeld horror, maar een garnaal een lekkernij. Wat je er ook van vindt, je kan niet met droge ogen volhouden dat dit logisch is. Zeker niet als je de film shrimpnafobia hebt gezien.
Prijsstijging onvermijdelijk
Beste Kievitklant, wij werken met verbinding. Elke dag opnieuw proberen we land met klant te verbinden. Niet met hijgerige reclame, geen snelle acties of geblondeerde dames, maar vanuit onze kernwaarden zo goed mogelijk ons werk doen. Dat werk is de afgelopen jaren te vaak veranderd in brandjes blussen van buiten. Corona, lockdowns, aanvoerproblemen, personele problemen, ontwaarding van de euro. Eigenlijk ben ik heel erg trots op wat we de afgelopen jaren hebben overwonnen. En gelijktijdig hebben verbeterd. Zelfs terwijl ik dit schrijf op dinsdagochtend, kan ik weer zeggen dat we gisteren opnieuw stappen binnen Kievit hebben gemaakt om te verder te komen. Een heel actueel probleem is momenteel geldontwaarding. Het treft gewone mensen hard. We hebben bij Kievit geen top salarissen. En de gewone salarissen in de samenleving verliezen momenteel een deel van hun waarde door een ongekende inflatie en daar moeten wij dus iets mee.
Bij Kievit is er weinig flexwerk. We werken graag met vaste contracten om mensen te laten groeien in hun werk. Dat is ook een vorm van verbinding in de praktijk. Om dit te kunnen continueren, ontkomen we niet aan een prijsstijging van de pakketten en de bezorgkosten. We doen ons best om deze redelijk te houden, want die verbinding van land naar klant gaat ook over een bereikbaar en betaalbaar eindproduct voor de klant. Dat is een deel van onze missie.
Voorlopig zetten we in op een prijsstijging in combinatie met weer een moment om de processen te verbeteren, zodat niet de gehele inflatie wordt omgezet in een prijsstijging. De prijs van de groente- en fruitpakketten en bezorgkosten zal ongeveer 6% omhoog gaan in het nieuwe jaar. Dat zal direct gebruikt worden om de lonen van de Kievitmedewerkers aan te passen en de pakketinhoud op peil te houden. Op de Digitale Boerenmarkt gaan we proberen om de komende tijd weer te werken aan producten die juist weer prijsvoordeel opleveren, zoals grootverpakkingen en mooie acties.