Weerpraatje
10 maart 2023
Mieren trommelen op elkaars hoofd als ze elkaar tegenkomen, wij hebben het weerpraatje. Onderga dat niet zonder het expliciet te benoemen. Dus bij ‘Wat een weertje hè?’ niet meteen meegaan op inhoudsniveau (‘Nou/ dat kan je wel zeggen/ heerlijk/ eindelijk!’) maar eerst: ‘Aha, je stelt prijs op een weerpraatje’. Je kan dan altijd alsnog meegaan of een geheel ander thema voorstellen. Tenzij het een tuinder is natuurlijk, dan heeft het een totaal andere functie dan het geruststellend trommelen op het mierenhoofd. Dan gaat het over de groei van jouw voedsel.
Om het seizoen te verlengen hebben wij van de firma Kievit mooie tunnelkassen. Die komen in het nieuws bij windkracht 12 (‘Ze staan er nog!’), bij de eerste oogsten of dat het er zo fijn toeven is in het voorjaar. Dat laatste is zeker het geval. Je moet als tuinder toch maar weer acte de préséance geven in het vroege voorjaar. Vaak is er al een lekker zonnetje (hoog weerpraatjesgehalte), maar even zo vaak een vingersvriezend koude wind. En dan is die tunnelkas heerlijk. De wind buiten gehouden, de voorjaarswarmte binnen en zo kun je langzaam wennen aan het weer in het voorseizoen.
De tunnelkassen planten we graag vol in de winter. Tenminste, tot nu toe. Met blaadjes die kunnen overwinteren. Helaas, we zijn niet zo tevreden in donkere winters. Zoals ook deze. Lange perioden met weinig zon, eeuwige mistbanken en nevelige dagen. Dan heb je er eigenlijk niet zoveel aan. De temperaturen blijven dan laag en de gewassen groeien dan nauwelijks. De onkruidjes als vogelmuur daarentegen des te beter. Een soort groene deken die langzaam alles bedekt en de plantjes die er onder bedekt raken zijn verloren. Neen, dat moet anders, geen revolutie trouwens. Volgend jaar planten we niet vroeg in de winter, maar later in de winter. Zes of acht weken later planten helpt al en dat scheelt maar weinig in oogsttijd. Je zult zien dat zodra wij dit doen, dat het dan een heldere winter wordt met zonnig weer. Dan gaan wij onze kassen voorzien van strandstoelen alwaar je als vaste Kievitklant een drankje kan nuttigen en over het heerlijke weer kunt spreken.
Groene pompoen van Van der Weerd
In Lelystad zit Dennis van der Weerd, hij is één van de grotere bio-pompoenentelers van Nederland, letterlijk en figuurlijk overigens. Bij hem hebben we deze week groene pompoen gehaald. Oranje pompoen is minder bewaarbaar en alle voorraden zijn op. En in plaats van nu met z’n allen aan de groene pompoen gaan, wordt oranje pompoen van ver getransporteerd. Tja, immers dat zijn consumenten gewend. De groene is minder opvallend van kleur, maar heeft wel meer smaak en komt gewoon uit Nederland. Dat gesleep met oranje, terwijl groen van de buren op je ligt te wachten is één van de vele inefficiënties van de hedendaagse ‘groentenhandel’.
Witlof de dappere groente uit donkere kamers
In de winter voorziet Fred uit Grubbenvorst ons van goede en betaalbare witlof. Biologische witloftrekkers zijn schaars, in Nederland er zijn er maar een paar. Witlof wordt ‘getrokken’. Wortels kun je ook trekken maar dat is anders, die trek je uit de grond. Witlof ‘trekken’ is een ander woord voor ‘forceren’. Mijn tuinbouwdocent van de biologische tuinbouwschool, de wereldberoemde Bart Willems, deed dit als student in de stortbak van zijn toilet. Dat mag je van ons ook. Indien we dit immers niet zouden tolereren, dan zouden we ook moeten handhaven, ondoenlijk. De bezorger zou dan vragen of hij/zij even van het toilet gebruik zou mogen maken en dan de stortbak moeten inspecteren op witloftrek. Geen beginnen aan. Vandaar dat wij erg tolerant zijn op dit gebied. Sterker nog, we hebben ook volop groentezaden en binnenkort ook plantaardige mestkorrels in het assortiment van de Digitale Boerenmarkt. Alsof we uit willen stralen ‘Als je denkt dat je het beter kan dan Kievit…’ Nog één tip zelfs, dek wel het toiletraampje af, anders krijg je groene witlof. Eigenlijk wel een fijn idee dat Fred gewoon een frisse trekcel heeft en geen XXXL-toilet voor de Kievit witlof…