Kievit, terug van weggeweest
08 augustus 2017
Wat je taak ook is in het leven, het is buitengewoon verfrissend om er zo nu en dan een onderbreking aan te geven. Door even een tijdspanne niet aan het dagelijkse, al dan niet woeste spel van alledag deel te nemen, kun je alles weer even van een afstandje beschouwen. Natuurlijk, vakantie kent ook minder plechtige aspecten, ik noem in deze een grote ijshoorn met twee bollen (en slagroom). Echter, vooral dat afstand nemen is een waardevol goed.
Soms verbaas je jezelf over de patronen van alle dag en lukt het om daarin op afstand iets in te ontdekken. Dus eenmaal terug van de berg, camping of bergspelonk hoeft er niet per se een revolutie plaats te vinden. Een verfijning of verdieping is echter vaak een feit als je even van een afstand hebt mogen kijken. Hoofdzaken en bijzaken laten zich beter van een afstandje ordenen dan als je je midden in het labyrint bevindt. Wij zijn dankbaar dat de ruimte hiervoor ons weer is gegund! En we gaan het nieuwe seizoen weer starten met extra oog voor de hoofdzaken. Een smakelijk vers biologisch menu bijvoorbeeld, best een belangrijke hoofdzaak. Onze vakantie vond plaats in het Zuiden van Frankrijk. Als je niet van vliegen houdt (en van muggen evenmin) dan is dit een prachtige plek voor zon, landschap, landbouw, een interessante culinaire cultuur en een mooie natuur. Natuurlijk ook honderd miljoen toeristen, maar toch zijn er nog prachtige districten met meer wielewalen en krekels en daar zitten wij dan graag.En los van het werk? Even afstand van de dagelijkse gang van zaken? Dat lukte aardig! Toch even een nare terugval op een kleine Franse markt, alwaar wij van een kleine bio-tuinder wat sperziebonen kochten. ‘500 gram, S’il vous plaîtes’ zo bestelde ik onze bonen in mijn beste Frans. Ik zag hem een mooi mandje vullen, wat daarna op de weegschaal zou belanden, maar hij schepte wel aardig door…. ‘Je pense, c’est déjà 700 grammes, monsieur’… (‘het is volgens mij al 700 gram, meneer’) zei ik tegen hem voordat hij de mand op de weegschaal wilde zetten. Hij keek enigszins verbaasd op, zette de mand op de weegschaal en het bleek 705 gram te zijn. Ai, ai, beroepsdeformatie, beter toch vermijden, die groentekramen op vakantie…In het buitenland met interesse voor cultuur en historie, kijken we altijd met een landbouwbril. Je begrijpt een gebied als je de landbouw kunt doorgronden. Zo wonen wij in Nederland gewoon in een mierennest onder andere omdat we in een vruchtbare delta wonen. Behalve mooie voetbalvelden kunnen hier zo ongeveer alle groentes groeien die je zou wensen. En dat merk je ook als je in Zweden, Frankrijk, Spanje of waar dan ook op reis bent. De keuze in groentes is bijna altijd minder of van minder goede kwaliteit. En als je dan door de Franse heuvels trekt met die karige akkertjes met die droge, stekelige plantjes, dan besef je dat onze platte akkers met vruchtbare klei misschien wat saai zijn, maar wel een bakermat van onze welvaart. En op deze rustige, platte en vruchtbare akkers, hebben de meeste tuinders de afgelopen weken gewoon doorgewerkt. Toch hebben zij vaak ook een wat rustigere periode. Immers, de vraag naar verse groenten is dramatisch lager in de vakantieperiode. De klanten zijn afstand aan het nemen van hun dagelijkse beslommeringen en de mensen die hier vakantie komen vieren, die eten minder consequent biologische groenten dan wij.Op de meeste velden was het ook wat minder arbeidsintensief, omdat het relatief koel en nat weer is geweest. Ze staan nu wel klaar om weer de allermooiste producten te leveren. We verwachten voor de komende periode een heel mooi assortiment te kunnen leveren. Zeker in combinatie met onze verfriste blik en inspiratie! Het is goed om weer terug te zijn.