Bazaar en bizar veel slakkenverhalen
06 juni 2024
Wij stonden, zoals aangekondigd, afgelopen zaterdag weer op de knusse bazaar van de Vrije School Mareland in Leiden. Altijd spannend om dit in te roosteren, want het is nu het drukste moment van het jaar! Juist daarom is het bijzonder om de razende-oogst en schoffeltrein even te verlaten om klanten te spreken. Sommigen zijn al klant vanaf het begin, soms zelfs sinds 1996! Toen waren we nog een piepjong Kievitje, net beginnend aan een volkomen onzeker avontuur: Biologische groenten telen en deze in pakketvorm bezorgen aan een vaste klantenkring. Kansloos natuurlijk, hoe verzin je het!
Dit jaar stond één topic centraal in alle gesprekken, slakken! De psychologische impact van de slijmerige invasie bleek bijna gelijk aan een echte. Dus het inzicht ligt voor de hand, ik stop met tuinbouw en wordt fulltime slakkencoach! Natuurlijk, wel weer een zuiver dilemma, mijn tuinbouwpost verlaten om de wereld te verrijken met nóg een coach? Echte bio-tuinders zijn namelijk dun gezaaid en dat kan je van de pakweg drie miljoen coaches natuurlijk niet zeggen, maar een ook een goede slakkencoach is niet makkelijk gevonden, mogelijk ben ik de eerste.
Ik heb al een soort format voor de gesprekken in gedachten. Eerst ruimte geven aan de client: ‘Ja ik zie het, je walgt zeker van die akelige slakken, die slijmerig en stiekem in de nacht jouw mooie plantjes, jouw droom, gulzig opeten met die nare rasptongetjes?’. (Instemmend geknik) ‘Ja inderdaad verschrikkelijk, maar wat doet het met je?’ ‘Ja radeloos natuurlijk, ik ben ten einde raad, ik weet niet meer waar ik het moet zoeken!’ (Ik wel als dure coach natuurlijk, dit alles uitwerken op de comfortabele stoel van de slakkencoach uiteraard!).
En dan gaan we de diepte in, the moment of fame van de slakkencoach: ‘Heb je wel eens nagedacht over je innerlijke slak, dat slijmerige beest dat iedereen in zich draagt?’ Ja ik verkneukel me nu al op al die mooie sessies die zullen volgen! Een pallet tissues is al besteld!
Nu nog even terug naar niet de innerlijke, maar de echte, tastbare slakken die daadwerkelijk je mooie plantjes wegnemen en een mooi glinsterend slakkenspoor in ruil achterlaten. Voor hen is het is echt luilekkerland geweest. Elke dag regen! Als koeien die voor het eerst in de weide mogen, zo komen ze tevoorschijn, alleen wat langzamer en dus hun euforie is voor ons moeilijker te zien. Zou je het filmen en versneld afdraaien, dan zie je de euforie echt wel.
Die regen maakt van alle tuinen een pretpark voor onze slijmerige ‘vrienden’. Gelukkig, er is hoop. Langzaam wordt het toch iets droger de komende weken en dan verplaatsen ze zich toch wat minder makkelijk. Plaats de plantjes pas in de tuin als ze iets groter zijn. En ga toch maar naar de bouwmarkt voor scherp zand. Leg dat rondom de kwetsbare plantjes en blijf vooral ook slakken rapen. In de avond of vroeg in de ochtend, of check een aangelegde schuilplaats, bijvoorbeeld een dakpan. In deze tijd moet je eigenlijk bijna elke dag in de tuin zijn. Dan begint het mentale spel. Kijk de slak in de ogen, knipper niet. Kijk ze strak in die huichelachtige ogen op steeltjes, brutaal de lucht in gehesen. Wijk niet en als de slak dan fluks de oogjes intrekt, dan zit je op de goede weg! Je hebt de eerste krachtmeting gewonnen, je bent de slak aan het breken, het halve werk. Sterkte toegewenst! En in het ergste geval, we hebben nog nieuwe plantjes.
Het weer zorgt van de afgelopen tijd zorgt voor een rijke oogst aan escargots op tuinderijen, met de legumes is het iets minder florissant, er zijn veel schaarstes momenteel en lang niet alle producten zijn verkrijgbaar. Ook dat zal weer bijtrekken.