Bob is een goed gelukte cyperse kater van pakweg één jaar oud en uiterst effectief. Hoewel, er zijn wat spanningen ontstaan, want voor Bob is een muis een muis en dat is een gruwelijk misverstand. Eén categorie muizen is namelijk ook in dienst van de firma Kievit, namelijk de spitsmuis. Je kent Kievit natuurlijk ook als een spitsvondige organisatie. Wie ooit uilenballen uit elkaar heeft gehaald, zag tussen de muizenschedeltjes mogelijk ook schedeltjes met knipkiezen. Die zijn er niet voor een krop andijvie en dat waren dus schedeltjes van spitsmuizen. Spitsmuizen eten torretjes, kleine slakjes en wormen. Wormen, ok, dat is dan weer net onhandig, één van de onschuldige vegetariërs, die heb je ook. Gelukkig hebben we daarvan inmiddels zo veel, dat we dat onze spitse collega’s vergeven. En zo moeten we ook Bob mogelijk vooral eren, vanwege de grote ratten die hij vangt. Hieronder (en op onze social media deze week) een aardig filmpje van vriend spitmuis in de kas. Bang was hij niet. Waarschijnlijk dacht hij, ‘Ik ben een toppredator en ik vrees niet en niemand’. Een duidelijk gevalletje van naïviteit en onze Bob niet kennen. Meekijken is wel gewenst, want met de regenworm loopt het niet goed af..

Groenbemesters
Ja, nog meer gratis voedsel voor onze vegetarische vrienden, groenbemesters! Tja, dat is op zich nou wel bespreekbaar, zo onredelijk zijn wij niet bij de firma Kievit, eet maar van onze groenbemesters. En in ruil voor een ongestoord vega-festijn op de groenbemesters, laat je onze groenten met rust. Ook geen hapje sla, niet even proeven van de paksoi, niets ervan. Meer dan redelijk zelfs van onze kant, dat zal iedereen moeten toegeven, maar met sommigen valt niet te praten.

De groenbemesters, daar maalt niemand over, dat daar hapjes uit genomen worden. Die zijn er namelijk puur en alleen voor de bodem, die bedekken we met planten die we niet gebruiken voor de oogst. Het idee is om de bodem bedekt te houden met gewas, zodat deze wordt beschermd, doorworteld en dat alle zwevende nutriënten (zoals die vermaledijde stikstof) niet verloren gaan, maar worden vastgelegd in mals groen. In het voorjaar maken we dat klein met onze bejubelde klepelmaaier en voilà, de plantenresten verteren en de voedingsstoffen komen weer vrij voor het gewas! Het kind kan de was doen, de principes van tuinbouw zijn simpel, die 10.000 essentiële details leer je wel door schade en schande in de eerste 20 jaar van je carrière.

Dit najaar is niet meteen de meest prettige voor hen die met onbezwaard gemoed, zakken groenbemesterzaad onder de arm, frisgewassen, aan de week willen beginnen. Het blijft immers maar regenen. En groenbemesters, die moeten toch als het ware in de grond groeien. Barre tijden, deze tuinder gaat de korrels nu los op de grond strooien, waarschijnlijk voorgekiemde winterrogge. Als Bob een beetje de wacht wil houden komt het vast goed, hoewel Bob ook een voorliefde lijkt te hebben voor minder natte weken. De grond lijkt zich trouwens uitstekend te houden met de nattigheid. Dat is loon naar werken. Volgende week meer over de bodem en weerbaarheid. Tenzij we voor die tijd keihard worden ingehaald door dringende actualiteiten, zoals deze week met de spitsmuis.