Knolselderij, een stoere knol
De slimme natuur voorziet ons van stoer wintervoedsel. De opgeslagen energie van de knolselderij zou hem genoeg startkapitaal hebben gegeven voor een paar bladeren in het voorjaar en dan knal, een bloemstengel van formaat! Maar nee, zover komt het niet. Bio-collega Hans Rozendaal denkt weer alleen aan geldelijk gewin en oogst de knolselderij voor de verkoop. Dat in plaats van de knolselderij zijn ultieme droom te gunnen: Voorplanting. Vele kleine schattige knolselderijtjes. Het leven is hard en Hans heeft wel een punt, ik wil voor hem toch een lans breken. Het is immers hard werken voor een eenvoudige tuinderij, dus van winstbejag is niet zo snel sprake en we hebben in de sector afspraken, ongeschreven, dat de zaadfirma’s zorgen voor ons knolselderijzaad. Dus knolselderij, blijf ook zelf bij de les, anders eindig je als snertgroente. Of word je lekker gebakken in plakken of geef je de stamppot een goede smaak. Maar ja, ook daar heb je eigenlijk weer niets over te zeggen. Misschien is de knolselderij ook wel trots dat hij ons tot voedsel mag dienen.

Nog steeds boerenkool!
Fred, onze witlofteler uit Limburg (ze zijn dungezaaid), heeft ook nog steeds boerenkool! Dat is niet vanzelfsprekend, want de boerenkool is niet van ijzer en heeft al heel wat meegemaakt. In feite zouden er nog veel meer winterse groenten van buiten kunnen komen, maar de kans op een minder mooi uiterlijk door ontbering is enorm. En als welvarend land zijn veel van onze verwachtingen gestoeld op uiterlijk mooie tot perfecte groenten. Neem nu onze palmkool, die was net iets minder winterhard dan de boerenkool. Bijna logisch immers ‘boeren-‘ (stoer, robuust, landleven) versus ‘palm’ kool (vakantie, tropen, cocktails). Dus een beetje vorst kan bij de palmpjes een slagveld aanrichten. Aangetaste bladeren, onregelmatige groei, etc. Toch zouden heel wat mensen op aarde er blij van worden, het is nog eetbaar genoeg, maar in het westen kun je er, ondanks heel veel goede bedoelingen, er geen serieuze economie op draaien. Uiteindelijk verwerken we verreweg de meeste producten met de voedselbank als laatste stap. De aangevroren palmkool wordt groenbemester, gehakseld voor de wormen en in Lelystad mogen onze eigen kippen het opeten. Tegenslag accepteren en door! En gelukkig is er nog boerenkool.
Anders dan gesneden boerenkool, vragen de ongesneden bladeren natuurlijk iets meer werk. Een goede truc is de bladeren invriezen en dan kun je ze makkelijk van de stengels breken, wel eerst wassen voor je gaat invriezen! Ook ongevroren van de stengels rissen gaat tamelijk snel, het valt echt reuze mee. Daarna hak je nog even met je beste keukenmes de boel in kleine reepjes. Wij eten boerenkool ook vaak met hele bladeren, dus zonder stamppot eromheen. Dat vond ik verrassend lekker. Ook mijn brein was stamppot georiënteerd, maar nu ben ik een vrij mens.