Leer-weer
18 mei 2022
Leer-weer, wat is dat, eindelijk weer in je leren broek naar buiten, mag het echt? Uiteraard gaat Kievit daar niets van zeggen, maar met leer-weer bedoel ik eigenlijk dat elk seizoen nieuwe inzichten brengt. We staan echt te kijken van wat het voorjaars-resultaat is op het Katwijkse veld. Bij de eerste gewassen lijkt het wel een stap terug in de tijd, wat betreft de groeikracht. Dat is dus het effect van de gure wind. Kleine, gedrongen plantjes, die neigen tot schieten. Het ergste lijkt achter de rug te zijn, maar we hebben heel wat misoogsten gehad hierdoor. De gemengde sla/babyleaf is wel bijna klaar en laat ook iets bijzonders zien. Elk jaar is het probleem dat de rode soorten in groei achterblijven bij de groene. En nu is het precies andersom! Het blijkt dus wel dat de hoeveelheid licht niet in verhouding stond met de beschikbare warmte. Rode soorten kaatsen net iets meer licht uit het rode spectrum terug de ruimte in. En dat stukje lichtspectrum geeft groeikracht. Groeikracht-limité dus, op een bepaalde manier. Maar wat is het bizarre dit jaar? De verhouding licht (goed) warmte (onvoldoende). En de rode blaadjes, die dus het licht gedeeltelijk terugkaatsen, groeien beter! Dat beste mensen, dat noem ik nou eens leer-weer. En zo kan het kleinste blaadje mij iets leren en jou dus ook. Tenzij je dit al wist natuurlijk, daar moet ik rekening mee houden.
Wat doe je met dit leer-weer?
Je hebt natuurlijk niets aan leer-weer als je er niets van leert. In principe moet je als tuinder weerbaar zijn. Je moet iets verzinnen op droogte, op nattigheid, op hitte en op kou. Wind, daar moeten we dus eigenlijk ook wat mee. Alleen maar rode sla? Wij hadden ooit geluk in Katwijk tijdens de grote hittegolven in Brabant. Dit jaar met onze kille zeewind zijn ze daar nu weken verder dan bij ons. Tuinderij Ekologisch op het veen had het in de herfst zwaar met de regen, wij hadden het goed op onze zandgrond. Maar die veengrond geeft in dit voorjaar wel veel meer groeikracht! Weerbaar worden dus. Windschermen? Ik neig heel hard naar weer een paar palen de grond in, volgend voorjaar!
IJsheiligen voorbij
Alle boontjes, de courgettes en pompoenen kunnen naar buiten, want de IJsheiligen zijn voorbij! Dat is echt wel heel erg vorige eeuw. Toen hadden de mensen het over ‘IJsheiligen’ en dan had ik werkelijk geen idee. Ook hier helpt Kievit je de werkelijkheid te structureren! Aan elke dag in het jaar dag zit minstens een ‘heilige’ vast. En op 12, 13 en 14 mei heb je de zogenaamde IJsheiligen. Drie dagen op rij dat de vorst nog gewoon kan toeslaan in de nacht. Daarna kan het nog steeds, maar dan is het in onze contreien echt wel bijzonder. Maar we gaan het eenvoudig maken, want rijtjes leren is niet meer van deze tijd. Welke moet je echt onthouden? Alleen de laatste. Na 14 mei mag je naar buiten met je teerste plantjes. En die mag je ook best een eigen naam geven. Eentje die je makkelijk onthoudt als IJsheilige. Wij dachten meteen aan Sint Cornetto. Na Sint Cornetto, 14 mei, kan alles buiten staan.
Zaaien bij volle maan!
Veel mensen vragen aan mij, BD-tuinbouw, dat is zeker zaaien met volle maan? Nou het zou kunnen! Het lijkt er in ieder geval wel op dat meer mensen een brakke nacht hebben bij volle maan. De volle maan werd vroeger (volgens de verhalen van mijn schoonvader) goed gebruikt om mensen op te zoeken. Een auto had je toen nog niet en met een voettocht over de heide of door de velden had je met volle maan zicht op waar je je kon lopen. In principe zou het licht goed genoeg moeten zijn om een eenvoudig gewas te zaaien. Bovendien, als je bij volle maan je de slaap niet kan vatten of vroeg wakker wordt, al dan niet met wat zwaardere lichaamsbeharing, waarom dan niet iets nuttigs doen? De tuinder liep in het spookachtige licht over de akkers. Onder zijn arm stak een fors voorwerp met twee wielen en een duwstang. Ehm… was het eigenlijk de tuinder wel? Die was toch altijd zo keurig geschoren? Dit wezen leek veel hariger te zijn… wordt niet vervolgd ….
