Meer of minder stikstof
31 mei 2023
Ja roept u maar, wat gaat het worden? Massaal klinkt daarna het ‘minder’ door de progressieve zalen en begrijpelijk. Echter, wij komen net even te kort! Eigenlijk is er in de bio-tuinbouw vooral een opstartprobleempje. Wij zijn niet zo kwistig met stikstof en dat is goed voor de natuur in de omgeving, want die slaat dan niet groen uit van de algen, brandnetels en bramen. Alleen onze sappige gewassen zouden best wat meer lusten in het voorjaar. Ze krijgen genoeg, het zit gewoon in de bodem. Alleen waar de ‘gangbare’ tuinder snel opneembare kunstmest kan strooien, moeten wij een beetje wachten op het op gang komen van het bodemleven. Wij voeden de bodem, onze compost voedt het bodemleven en dat zorgt ervoor dat stikstof weer vrij komt voor onze, nou ja, jouw groenten. Dat geeft een gebalanceerde groei en weinig milieubelasting. Prachtig allemaal, maar dan moet dat bodemleven dus niet een beetje gaan liggen maffen! Ik voel me toch een beetje bij de neus genomen door de micro-organismen. Wij lief zijn met compost, vermijden van grote bodembelasting. Dus we grelinetten en verzorgen, noem het maar op. Ja ja, lief bodem leven, als wij lief zijn voor jou, dan ben jij het vast ook voor ons! Een luid gesnurk klinkt vervolgens, wij van de firma Kievit staan weer stevig voor joker.
Toch is dat niet helemaal het geval. Het bodemleven kan er helemaal niets aan doen. Is de temperatuur laag, dan is het niet actief. Je mag luiheid nooit helemaal goed praten, maar in dit geval zijn er dus verzachtende omstandigheden. Enfin, nu komt het uiteindelijk wel op gang hoor, eind mei, dat laat je zelfs de luiste bacterie of schimmel niet ongemoeid. Een pantoffeldiertje weet ik niet, want dat klinkt eigenlijk wel als een zeer ontspannen organisme, maar alles wat een beetje wil, dat doet nu zijn best. Dus van veel gewassen, daarvan is het oudere blad wel wat vaal. Minder stikstof (het geen je net nog luidkeels scandeerde) en een schrale noordoostenwind waar alleen de Labello-honden nog brood van lusten. Dus mocht u denken bij de spinazie, andijve, paksoi of sla, dat buitenste blad, is dat niet wat bleek? Ja hoor, een moeilijke jeugd, maar het is daarna redelijk doorgegroeid.
Bruingebakken/noorderwind
De buitenlui ervaren het soms als wat intimiderend, de constant aanhoudende noorderwind en ondertussen toch een stevig zomerzonnetje. Het verandert ons op de tuin in bruine zandmannetjes en -vrouwtjes die momenteel druk in de weer zijn met het geven van water, het verwijderen van onkruid en heel veel oogst. De zomerse versnelling zit er in. De eerste grote oogsten van buiten zijn een feit met steeds meer van eigen land. Zoals gezegd, de planten grommen een beetje van het weer. Hoewel er inmiddels wel voldoende warmte en daglengte is voor een behoorlijke groei, doet de wind deze toch wat inhouden. Wat meer gedrongen plantjes, wat meer gele blaadjes.. het hoort erbij. Vorig jaar was het fenomeen nog extremer, dus we zijn toch wat later in het seizoen gaan planten. Mogelijk dat we dat nog verder opschuiven in het volgende seizoen en nog meer op de tunnelkassen gaan leunen in het voorjaar. Dan zal je zien, het wordt dan nog nooit zo warm in het voorjaar. Zo is een tuinbouw-strategie een beetje als een half jaar voor vakantie je koffers pakken: je weet dan nog niet wat voor een weer het zal gaan worden.
Duif onheus behandeld door de firma Kievit!
Ook dat nog, eerst de diertjes onder de grond beschimpen om hun passiviteit, die zo duidelijk buiten hun schuld ligt, nu ook nog een duif onheus bejegenen! Ja ga er maar eens goed voor zitten. Die duiven en Kievit, dat ligt een beetje gevoelig. Wij droomden van groene velden, midden in Katwijk. Een oase van sla, paksoi, andijvie, prei, courgette, groene asperges, enzovoort! Dat is redelijk gelukt. De mensen waren laaiend enthousiast en ze bleven keurig achter het hek. De duiven daarentegen, stortten zich massaal op ons sappige groen. Dus we hebben wat achter ze aangerend, ook weer luidkeels. Zo ook pas. Een duif zat driftig te pikken in ons andijvieveld. Ik was het zat. Brullend sprintte ik naar de duif. Wat denk je? Daar stond geen andijviekrop, maar een lege plek vol met vogelmuur. Je weet na Freds spinazie hoe lekker dat is. Duif was aan het wieden. Sorry, duif!
