Allereerst de schorseneer. Als je hem in de zomer ziet, dan kan je je niet voorstellen dat je een krap half jaar later er culinaire stress van zou kunnen krijgen. Een prachtige grote gele paardenbloem siert de velden. Niet vaak mag een groente bloeien en zeker niet een wortelgewas. Meestal resulteert dat in een harde stengel, een soort bezemsteel in de penwortel. Maar nee hoor, niet bij de schorseneer, de zwarte wortel met de gele zomerse bloem. Die bloem die houdt natuurlijk geen stand. Zomerspul, net als de meeste bloemen. Bloemen zijn vergankelijk, dat is een deel van hun schoonheid. Je betaalt voor aftakeling, je kan beter een veld schorseneren koesteren. Jawel, hooggeëerd bio-groentenpubliek, laten we wel wezen, want ook de wortel is mooi. Zwart en lang als een slang. Het sap werd gebruikt tegen adderbeten, alsof de plant het ons laat zien. Nu is de kans op een slangenbeet in Nederland minder groot dan de kans dat je van een berg valt in de polder. Hoewel, in Drenthe hebben we nog wel eens adders gefotografeerd. Ai, wat dwaal ik af, dat is niet zo slim, want dat zou de indruk kunnen wekken dat ik van de culinaire betekenis van schorseneren probeer weg te draaien. Dus opnieuw, recht door het midden!

Schorseneren worden ook wel asperges van de armen genoemd. Dat ‘armen’ klinkt weer een beetje goedkoop, echter voor de smaak wordt hier dus wel even een statement gemaakt.  Een schorseneer is nog geen asperge, edoch er zijn sjieke restaurants genoeg die met veel smaak een schorseneer voor je bereiden en dat is natuurlijk niet omdat de smaak zo weinig te brengen heeft. Nee, deze uiterst duurzame groente is gewoon heel lekker te bereiden. En eigenlijk best makkelijk. Zie de receptenpagina of bezoek eens onze website, daar vind je nog meer recepten! Schillen, hou je dunschiller nat. Dat is de truc. De keukenmeiden hadden die vroeger niet.

Naast de stevige wintertypes zijn er nog enkele frivole groentes mogelijk in de winter. Paksoi en nog een paar blaadjes uit de kas. Witlof uit de schuur, prei van het veld en dan heb je het ongeveer wel. Vandaar ook dat in het groente-assortiment best wat groenten uit Zuid Europa te vinden zijn. In ‘andere tijden’, een onderhoudend programma over de recente geschiedenis, ging een keer een aflevering over overwinteraars in Spanje. Bussen met Nederlandse ouderen gingen vanaf de jaren ’60 naar het zuiden. Meestal mensen op leeftijd die de grauwe winters zat waren. Gaat dat ook zo met groenten in de winter? Niet helemaal, want de tocht is precies andersom. De groenten worden daar geteeld voor Noord Europa en hiernaartoe vervoerd. In de winter zijn de temperaturen daar dusdanig dat gewone groentesoorten gewoon doorgroeien. In de zomer vinden ze het vaak bij ons weer fijner. Overzomeren in Nederland? Met venkel, van origine een Italiaanse groente, is dat zeker zo. Die trekt de Italiaanse zomer nauwelijks. En hier moet het ook niet extreem heet worden. ‘Nou meid, ik ga weer lekker naar Nederland van het weer genieten’. Kun je het voorstellen?

Momenteel valt dat overwinteren in het zuiden dus bar tegen. Het weer is koud en nat. De aanvoer stagneert steeds vaker. We moeten sommige producten voor recordprijzen inkopen, als ze al verkrijgbaar zijn. In het programma ‘Nieuwe Tijden’, volgen we overwinteraars met spijt, vandaag bloemkool. Tja, als tuinders geen garantie krijgen op het weer, dan is het natuurlijk al helemaal niet redelijk dat mensen die in een strandstoel hangen dat wel zouden krijgen.