Kleine ijsbergslaatjes

De laatste ijsbergslaatjes zijn een soort tennisballetjes geworden. We hebben nog steeds te maken met relatief arme grond. Ook al is hij enorm opgeknapt door onze organische bemesting; mooie rulle compost van maaisel uit omringende natuurgebieden. Ook met onze natuurlijke bacterie en schimmelpreparaat ter ondersteuning van het microleven, boekten we vooruitgang en het gesteentemeel voor de extra mineralen en de extra power met natuurlijke stikstof hielpen ook. We gaven zelfs ook nog wat luzernebrok voor extra eiwit, maar zo aan het einde van het seizoen wilde de ijsbergsla niet voorbij het tennisballenstadium. Wat hadden we nog meer moeten doen, zingen? Ik heb het gedaan en nu komt er weer iemand langs die stelt dat ze júist daarom zo klein zijn gebleven. Volgend jaar doen we precies hetzelfde, maar dan zal ik harp spelen. Tot week 39 in 2020!

Andijvie laat zien hoe het moet

Hoe schraal de ijssla is, zo weelderig is de andijvie. Die staat op het iets voedzamere zuid-perceel, dus gegroeid zonder gezang, maar verder wel met de teeltmaatregelen die we ook voor de ijsbergsla op het schralere noord-perceel hebben getroffen. Noord heeft de neiging wat sneller stil te vallen en moeten we derhalve vaker beregenen en bijbemesten, zuid heeft dat minder. Dat perceel voelt iets kleiiger en heeft bovendien een opdrachtig karakter: het vocht lijkt van beneden uit naar boven te kruipen. Iets te veel afgelopen voorjaar toen het na een natte periode gewoon blank kwam te staan.

Verschillende grondsoorten

Zo is het vaak. Veengrond bijvoorbeeld, is lekker vroeg (in het seizoen). Vanwege de donkere kleur en het hoge humusgehalte, groeien de planten vaak als een dolle in het voorjaar. Als een koe die voor het eerst naar buiten mag, zo groeien de plantjes. Dan denk je, doe mij maar zo’n grondje! Alleen die snelle groei geeft ook vaak weer problemen. Bladluis, plekjes, een woest gewas. En klei bijvoorbeeld, is heel vruchtbaar, maar traag. Het duurt veel langer voordat de eerste gewassen oogstrijp zijn. De producten groeien vaak wel beter door.

Kleipower

Op onze tuin waren we dit voorjaar al volop aan het oogsten, terwijl op de tuin van mijn oud-klasgenoot, Boudien, die een mooie tuinderij in Culemborg heeft, het nog nauwelijks op gang kwam. Toch zou een beetje kleipower voor de tweede helft van het seizoen geen kwaad kunnen op het noord-perceel. We zijn nu dus bezig om een kiepwagen klei van een bio-bedrijf op de klei van Zeewolde te organiseren. Dat zou, samen met de harp, er voor kunnen zorgen dat de sla dan in september nog lekker doorgroeit volgend jaar!